Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2007

Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΟΥ

Πάντα υπάρχει κάτι που σαν κεραυνός σε κτυπά,όταν είσαι άνθρωπος ,ρομαντικός
και ευαίσθητος.
Μπορεί να ανήκεις στη μάζα αλλά δεν είσαι η μάζα.
Προτιμάς ένα χαλαρό περπάτημα στην παραλία,με το αεράκι να σου να σου χαϊδεύει
τα μαλλιά, ένα τρυφερό χέρι να κρατά το δικό σου, μια ζεστή κουβέντα από τον άνθρωπό
σου,παρά αυτό το κινητό......
Ενώ είσαι στα χάη σου,ταξιδεύεις εκεί που η καρδιά σου σε πάει,κάτι σαν κεραυνός ,ο ήχος
του κινητού, σε στέλνει αλλού, εκεί που εκείνο σε πάει.
Αμέσως τα βήματα σου αλλάζουν ρυθμό ,η όψη σου χαλάει γιατί το πρόγραμμα αλλάζει,
τα χέρια σου χαλαρώνουν,η χροιά της φωνής σου αλλάζει γιατί το τηλεφώνημα ,σε προσγειώνει σου θυμίζει τον χρόνο,τις υποχρεώσεις,ότι ανήκεις αλλού, ότι κάποιοι άλλοι
σε θέλουν αλλού,και ότι πρέπει να τρέξεις γιαυτούς.
Αχ αυτή η τεχνολογία,για μας τους ρομαντικούς,για μας που θέλουμε τον χρόνο μας,για μας
που θέλουμε το θέλω μας,

ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΑΣ

Ερμηνευτική του ΥΠ. ΕΣ. Δ. Δ. Α.

ΆΡΘΡΟ 66 του Υπαλληλικού Κώδικα [Μετακίνηση]

Με τις διατάξεις του άρθρου 66 παρ.3 σε περίπτωση που λόγοι υπηρεσιακών
αναγκών επιβάλλουν τη μετακίνηση υπαλλήλων σε οργανική μονάδα που εδρεύει
σε περιοχή άλλου δήμου ή κοινότητας ,το οικείο όργανο ζητεί από τους
ενδιαφερόμενους να υποβάλλουν σχετική αίτηση .

Στην περίπτωση αυτή η υπηρεσία υποχρεούται να ικανοποιήσει το αίτημα του υπαλλήλου που υπέβαλλε αίτηση ,εκτός εάν αιτιολογημένοι υπηρεσιακοί λόγοι δεν επιτρέπουν τη μετακίνησή του.


Στην περίπτωση που υποβληθούν περισσότερες αιτήσεις ή δεν υποβληθούν καθόλου αιτήσεις ,το οικείο όργανο υποχρεούται να λάβει υπόψη του κριτήρια ,όπως ο τόπος κατοικίας του υπαλλήλου ,η κατάσταση της υγείας του ,η οικογενειακή του κατάσταση, η συνυπηρέτηση συζύγων ή και άλλα στοιχεία εφόσον τα επικαλεστεί ο υπάλληλος ή τυχόν τα γνωρίζει επίσημα η υπηρεσία του.,

Τι να πω ,τίποτα από τα παραπάνω στην δική μου περίπτωση ,ούτε ενδιαφέρθηκα
να μετακινηθώ σε μια υπηρεσία[Δ/νση Μεταφορών] ούτε εξέφρασα επιθυμία.
αντίθετα μάλιστα με αναφορά μου εξέθεσα όλους τους λόγους ,της μη μετακίνησής μου τόπος κατοικίας ,κατάσταση υγείας, συνυπηρέτηση, οικογενειακούς λόγους , γνώστης επί αρκετών ετών συγκεκριμένου αντικειμένου κ.λ.π.
Και το αστείο...άκουσον άκουσον, αρρώστησα 29-10-07 και ο γιατρός που συνέστησε αποχή από τα καθήκοντα μου για 5 ημέρες και στις 31-10-07 "διάρκεια της αρρώστιας μου" μου έστειλαν ΜΕ ΚΛΗΤΗΡΑ, στην υπηρεσία του συζύγου μου έγγραφο και να μου απαιτούσαν να μετακινηθώ εντός 5 ημερών στην Δ/νση Μεταφορών γιατί θα μου επιβληθούν οι κυρώσεις του Υπαλληλικού Κώδικα.

Τα σχόλια δικά σας,καθώς και τα συμπεράσματα.

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007

Σώμα Ψυχή Λογική

Σήμερα μπορώ να πω ότι υπάρχει σώμα,ψυχή και λογική.

Σε ποίο από αυτά μπορούμε να δώσουμε προτεραιότητα;
Εγώ πάντως τα βλέπω ταυτόσημα.
Δεν μπορεί να λειτουργεί το ένα ξεχωριστά από το άλλο.
Βέβαια μεγάλος πόλεμος γίνεται στην επικράτηση,αλλά όταν συμπορεύονται είναι η απόλυτη ευτυχία.
Και τα τρία είναι υπολογίσιμα.
Λένε ότι η ψυχή δεν γερνάει,καθότι είναι αθάνατη,γι αυτό χρησιμοποιεί την λογική για να βρει τα μέσα εκείνα που της χρειάζονται ώστε να διατηρηθεί νέα.

Πολλοί από μας δεν έχουμε καταλάβει, ότι η ψυχή παραμένει πάντα νέα,και δεν φροντίζουμε το σώμα,παρά το αφήνουμε στην φθορά του χρόνου,γιατί σαν ύλη φθείρεται.
Γέρος δεν υπάρχει για μένα,μόνο γέρικο σώμα, και γι αυτό βλέπετε,όταν επισκεπτόμαστε
ηλικιωμένους σε γηροκομεία, αντικρίζουμε πραγματικά γέρους γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν φρόντισαν ή δεν τους φρόντισαν όσο έπρεπε το σώμα,και ακόμα το χειρότερο άφησαν να γεράσει μαζί τους και η ψυχή.

Τι κρίμα και λέμε ότι ζούμε στην εποχή της ανάπτυξης,και ότι διαθέτουμε κοινωνικές υπηρεσίες με κατάλληλα εκπαιδευμένα άτομα,πραγματικά εδώ αυτό το κομμάτι μου φέρνει
μπροστά μου το μουντό,το γκρίζο μου θυμίζει ΄"το υπόγειο¨" του Ντοστογιέφσκι.

Λυπάμαι πραγματικά,γιατί η εικόνα αυτών των ανθρώπων μου θυμίζει ένα βήμα προ ...
γιατί εμείς και εννοώ την κοινωνία δεν έχει βρει άλλο μοντέλο για τους ανθρώπους, που
αποκαλούνται ηλικιωμένοι παρά την παραμονή τους εκεί στο γηροκομείο.
Αναλογιστήκαμε άραγε τι είναι αυτό;
Ένα μάντρωμα πριν τον θάνατο.

Τέλος πάντων σας απογείωσα στην μαυρίλα παρότι είμαι καλά .
Περίμενα να σας δώσω κάτι εφάμιλλο των συναισθημάτων μου γιατί νοιώθω πάρα πολύ καλά και εύχομαι και σε σας,το ίδιο.

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΔΟΤΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΡΟΛΟΣ

Μπορώ να σας πω ότι είμαι πλούσια και δεν εννοώ βέβαια τα περιουσιακά μου στοιχεία,γιατί αυτά για μένα δεν λένε τίποτα,μπορεί να είναι ένα μέσο για να ζεις,για άλλους μπορεί να είναι το παν.
Ζουν με την σκέψη και το άγχος πως να τα αποκτήσουν αν δεν τα έχουν,πατάνε επί πτωμάτων για να τα αποκτήσουν.

Εγώ δεν θα μιλήσω για το χρήμα, ο πατέρας μου, μου το διευκρίνισε.
"Παιδί μου στην ζωή σου μην έχεις για πυξίδα, πως να αποκτήσεις χρήματα, περιουσία,
αλλά φίλους, οι φίλοι είναι τα πάντα"
Ο πατέρας μου, είχε δίκιο.
Γιατί έχω φίλους,με την κυριολεκτική έννοια, πραγματικά έχω φίλους, που μου στάθηκαν
στα δύσκολα.
Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο,όπως λέει ο πρώην Σεβασμιότατος Κισσάμου και Σελίνου κ Ειρηναίος ,σε κάποιο βιβλίο του."Eυλογημένος είναι εκείνος που στην ζωή του απόκτησε φίλους"

Θέλω να ευχαριστήσω,τον Γιώργο που αν και κατέχει το αξίωμα του Διευθυντή, δεν τον χάλασε η καρέκλα, δεν ανήκει στους δήθεν, υπήρξε καλός συνάδελφος και πάνα από όλα φίλος ,την Κατερίνα που αν και είναι καταξιωμένη δημοσιογράφος πανελλαδικά είναι δίπλα μου στα δύσκολα,νοιώθω συγκίνηση, αν και δεν το επιτρέπω σε μένα,αλλά την ανθρώπινη πλευρά και ο Χριστός δεν την ξεπέρασε.

Δεν νοιώθω αρνητικά συναισθήματα ούτε και για εκείνους που φόρεσαν τον μανδύα του Ιούδα,τους συγχωρώ, γιατί έπρεπε να μου δείξουν, ότι δεν ανήκαν στους φίλους μου,είχαν
και αυτοί θεόσταλτο ρόλο,και ο ρόλος του προδότη είναι ένας ρόλος.

Τελικά όλα γίνονται για κάποιο σκοπό.
Τώρα ξέρω,ότι ούτε ο ήλιος ούτε η φωτιά είναι τόσα ζεστά όσο η αγκαλιά και η αγκαλιά είναι ακόμα ποιο ζεστή, όταν είναι των φίλων η αγκαλιά

του Γιώργου , της Κατερίνας......

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2007

Ο 'ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

Λένε ότι μυστικό, είναι κάτι που το ξέρει ένας,εάν το ξέρει και άλλος δεν είναι τότε μυστικό.Και εγώ αυτό που θα πω σήμερα δεν το έχω γράψει ποτέ.Είναι "ο έρωτας της ζωής μου".
Νομίζω ότι ζω,υπάρχω,αναπνέω,ονειρεύομαι μόνον για αυτόν.

Νοιώθω γαλήνη,στην ψυχή και στο σώμα μόνο όταν βρίσκομαι κοντά του.
ΝΑΙ λοιπόν το μοιράζομαι μαζί σας,για να πάψει ποια να είναι μυστικό
Λατρεύω τα Χανιά ,και δεν εννοώ μόνο την πόλη,΄τα πάντα μέχρι και το αεράκι είτε κρύο , είτε ζεστό.
Μου αρέσει το πρωί όταν βγαίνω από το σπίτι μου, αυτή η υγρασία, να μου αγκαλιάζει το
σώμα,τρελαίνομαι όταν περνώ με το αυτοκίνητο να χαζεύω τις παραλίες, πότε ήρεμες από κύμα και ανθρώπους και πότε αφρισμένες με κύμα και μαύρο νερό.
Έζησα μερικά χρόνια στην Αθήνα για σπουδές.Εκεί γνώρισα και τον άνδρα μου,εκεί παντρεύτηκα,εκεί γέννησα και το πρώτο μου παιδί,και εκεί εργάστηκα στο Υπουργείο Εμπορίου για αρκετά χρόνια.
Για κάποιο άλλον μπορεί να ήταν υπέροχα,γιατί όλα τα είχα,οικογένεια,δουλειά,καλούς φίλους.
΄Ομως ένα δεν είχα τα Χανιά,σκέψη μου ήταν να γυρίσω στα Χανιά και τα κατάφερα.
Ευχαριστώ τον άνδρα μου που παρότι η δουλειά του ήταν στην Αθήνα συναίνεσε να κατέβουμε Χανιά,και ακόμα τον ευχαριστώ που με κατάλαβε και στάθηκε δίπλα μου,παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε.
Λατρεύω τα ταξίδια και όταν μπορώ ταξιδεύω αλλά τα Χανιά νοσταλγώ και επιστρέφω.

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007

Η Ντροπή είναι είδος πολυτελείας

Η ερώτηση είναι υπάρχει ντροπή και εάν υπάρχει πoιοί την κατέχουν.

Βέβαια η δικιά μου απάντηση είναι ότι η έννοια της ντροπής υπάρχει,αλλά το ζητούμενο είναι ποιοί την κατέχουν και ποιοί ζητούν από τούς άλλους να την χρησιμοποιούν.
Συνήθως αυτός που ασκεί εξουσία σε οποιονδήποτε πλαίσιο έχει το απυρόβλητο.
Οι ενέργειες του αυταρχικές, πάνω από τα πλαίσια της ηθικής,για αυτόν η λέξη ντροπή υπάρχει στο στόμα του όταν θέλει μόνο να την χρησιμοποιήσει σε αυτόν που ασκεί εξουσία.

Θα γελά βέβαια ο καθένας μας όταν είναι αντιμέτωπος με κάτι τέτοιους τύπους που ενώ
δεν έχουν τι να σου πουν σου λένε αυτό το περιβόητο "δεν ντρέπεσαι ρε" σου ρίχνουν ευθύνες, για να καλύψουν τις δικές τους, προσπαθούν να σου περάσουν τύψεις.

Μα αλήθεια χάθηκε η τσίπα αυτοί που έλεγαν οι παλιοί;

Πού είναι ο άνθρωπος;

Στην τηλεόραση βρίσκεται η ανθρωπιά;

Πρέπει να κληθούν τηλεοπτικά κανάλια για να εκφράσουμε τα θετικά συναισθήματα στον
συνάνθρωπο μας;

Φυσικά και ναι, γιατί τα αρνητικά τα λέμε (έξω από τα δόντια),όπως δεν έχω χρόνο,είμαι απασχολημένος,είμαι σε σύσκεψη,αφήστε με, θα σας πάρω τηλέφωνο εγώ ,κλπ.

Μα δεν ντρέπονται τελείως

Ο λαός μας λέει αυτό το περιβόητο "ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλ"],το να χαθεί αυτό το υπέροχο συναίσθημα της ντροπής ποιος φταίει,κάποτε οι άνθρωποι έδιναν τον λόγο τους δεν υπέγραφαν χαρτιά,κοκκίνιζαν, σήμερα γιατί όλα αυτά χάθηκαν;

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΦΟΒΗΘΗΚΑ

Μου αρέσει που είμαι αυτή που είμαι.Ευλογώ τους γονείς μου καθημερινά ,αν και απλοί απλοϊκοί άνθρωποι μου έμαθαν αυτά που μου έμαθαν.Γιατί καλά είναι τα σχολεία αλλά τις βάσεις τις παίρνεις από την οικογένεια.Πρώτα μου με έμαθαν να μη φοβάμαι,σημαντικό που τώρα πια ενήλικας το πιστοποιώ.Είναι το μυστικό που μόνο αυτοί που σε αγαπάνε σου το λένε.Και πρώτα οι γονείς σου,αν βέβαια συνειδητά το έχουν ανακαλύψει ή ασυνείδητα το διδάκτικαν και εκείνοι από τους γονείς τους.
Η κοινωνία με τα τεχνάσματά της σου καλλιεργεί τον φόβο,και δυστυχώς όλα περιστρέφονται γύρο από αυτόν.Πας στον γιατρό σε βλέπει με ύφος αξιοθρήνητο,και ενώ οι εξετάσεις σου λένε ότι είσαι υγιείς αυτός συνεχίζει το ίδιο ύφος και εσύ αν δεν ξέρεις να διαβάζεις μονολογείς μέσα σου άραγε την βγάζω ή δεν την βγάζω.
Θες να απολαύσεις ένα φαγητό και εκεί το σύγχρονο μάρκετ[εμπόριο των πάντων] επεμβαίνει,ενώ εννοείτε ότι επιλέγεις κάτι υγιεινό, στο μυαλό σου περιστρέφονται όλα αυτά που ακούς για την διατροφική αλυσίδα,εισχωρεί ο φόβος και η απόλαυση του φαγητού στο μυαλό σου γίνεται κόλαση.
Όλα λοιπόν στο βωμό του κέρδους με εισιτήριο τον φόβο.Ας αποβάλλουμε τον φόβο από μέσα μας και ας κλείσουμε τα αυτιά μας σε όλους αυτούς που είτε με χαμόγελο,είτε με όψη θλιμμένη προσπαθούν να μας πουλήσουν φόβο ας τους πούμε ότι δεν μας διακατέχει ο φόβος,με τις πράξεις μας,αν επιμένουν ας κλείσουμε τα αυτιά μας,ας τους προσπεράσουμε δεν τους χρειαζόμαστε.
Δεν φιλοσοφώ αλλά μιλάω από εμπειρίες γιατί και εγώ είμαι μία από σας πολύ ευαίσθητη αλλά τα γεγονότα της ζωής με έκαναν διαφορετική ή μάλλον μου θύμισαν ότι έχω όπλο το θάρρος,δεν φοβάμαι και αυτό το έχω μέσα μου, είναι βίωμά μου.Ευχαριστώ και πάλι την οικογένειά μου που με έκαναν δυνατή, δεν μου γνώρισαν το φόβο για κανένα και για τίποτα.
Η ευτυχία είναι ένα αίσθημα που το βιώνουμε κάποιες στιγμές στην ζωή μας εγώ μια από αυτές θάθελα μαζί σας να μοιραστώ.Πραγματικά νοιώθω ευτυχισμένη όταν ο άλλος θέλει να μου πουλήσει φόβο,γελάω μέσα μου και απολαμβάνω παράσταση

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007

Καλως σας βρήκα

Σήμερα θέλω να μιλήσω για όλους αυτούς που δήθεν πέρνουν την πρωτοβουλία να ασχοληθούνε με τα κοινά γιατί θέλουν να προσφέρουν σε μας που έχουμε την ετικέτα λαός.

Τούς πιστέψατε είστε αφελείς που μέσα σαυτούς ανήκω και εγώ.Είναι μιά ομάδα από κομπλεξικά άτομα που στόχος τους είναι να γίνουν δημόσια πρόσωπα για να αποκτήσουν αυλή με δουλοπάρηκους.Δεν τα έχω μαυτούς που εις γνώση τους ρίχνουν το σάλιο γιατί πάντα το μάζευαν και περίμεναν τη στιγμή που κάποιοι θα τους θα τους περιμάζευαν.

Σκεφθείτε ποιοι είναι αυτοί που ψηφίζουμε ,τι τρόπο χρησιμοποιούν τι ψέμματα μας ανακυκλώνουν για να μας πείσουν ότι αξίζου,και εμείς χωρίς πολύ περίσκεψη επειδή μας ζάλισαν τα αυτιά είτε από την τηλεόραση είτε επειδή μας έπαιξαν ωραία παράσταση ,είτε επειδή είμαστε έντιμοι πολίτες και πιστεύουμε στην αντανάκλαση του εαυτού μας,τρέχουμε και με όλα τα αισθητήρια όργανα κλειστά τους ψηφίζουμε.Μα αλήθεια αναρρωτηθήκαμε τι ζητάμε;
Ζητάμε δημίους ,έχουμε εθιστεί από βρυκολακίστηκα έργα γιατί δεν εξηγείτε διαφορετικά.Ισως πολλοί δεν μπορείτε να μπείτε στο νόημα των γραφομένων μου μα ο λαός μας είναι σοφός και λέει άν δεν πάθεις δεν θα μάθεις.Καί εγώ ήμουν μία από σας που πραγματικά πίστευα στην προσφορά,τους πίστευα,δεν ήξερα ότι στόχος είναι η καρέκλα αρκεί να κάτσω ο τρόπος δεν τους απασχολεί,μόνο εμένα απασχολεί,πως άφησα τον εαυτόν μου σαυτούς και με πάτησαν,ή τουλάχιστον έτσι πίστεψαν μετά που έκατσαν σαυτή ν τη νπεριβόητη καρέκλα,γιατί εγώ το μόνο που έπαθα έμαθα,στόχος μου δεν ήταν η καρέκλα ούτε είναι.
Η μη εφαρμογή της νομοθεσίας είναι ευαγγέλιο τους,και από την άλλη πιστεύουν ότι έδεσαν τον γαιδαρό τους να τα βάλουν με μένα μιά απλή υπάλληλο να επιμένουν μετά από χρόνια δημοσίας υπηρεσίας σε μία Δνση να με μετακινούν έτσι θελικά απειλώντας με ότι εάν δεν τους υπακούσω θα με στείλουν πειθαρχικό.Μα δεν το ξέρουν ότι όταν ζητάνε την ψήφο μας και με τον τρόπο που μας την ζητάνε,μας υπόσχονται ότι θα μας υπηρετούν νόμιμα και όχι θα μας διατάζουν αυθαίρετα,δεν διοριστήκανε μέσω ΑΣΕΠ η ψήφος μας τους έκατσε εκεί που κάθονται,και καθήκον και υποχρέωση τους είναι οι εφαρμογοί των νόμων,οι φασιστικές ενέργειες δεν 'εχουν θέση στους αιρετούς και μάλιστα σε ένα άρχοντα του Νομού.

Ο Υπαλληλικός Κώδικας άρθρο 66 μιλάει ότι η μετακίνηση του υπαλλήλου σε αλλη Διεύθυνση του ίδιου Φορέα γίνεται με αίτηση του υπαλλήλου εάν ο υπάλληλος επιθυμεί να μετακινηθεί,εάν τώρα υπάρχουν υπηρεσιακές ανάγκες ,ο Προιστάμενος του φορέα εξετάζει ποιός υπάλληλος επιθυμεί να μετακινηθεί από όλους τους υπαλλήλος που υπηρετούν στο φορέα και εάν δεν εκφραστεί επιθυμια από κανένα ,εξετάζονται λόγοι υγείας.οικογενειακοί,συνηπυρέτηση κ.λ.π.
Πάντως εγώ νοιώθω πάνω μου μια άδικη δίωξη ,την οποία προσπαθώ να την διαχειριστώ με όλα τα νόμιμα μέσα που η πολιτεία εθέσπισε.

Προσπαθώ αυτή η αδικία να είναι λιγότερη επωδυνη για μένα,θέλω να προστατεύσω την υγεία μου,το περιβάλλον μου,αλλά το άδικο ,άδικο και πιστεύω ότι αυτοί που πραγματικά οφελούνται από αυτήν την κατάσταση,είτε της καρέκλας,είτε οικονομικά θα τα βρούν μποστά τους.Σε μικρή κοινωνία ζούμε και όλοι γνωριζόμαστε,ο άνθρωπος κάνει τή ν καρέκλα και όχι η καρέκλα τον άνθρωπο.

Πιστεύω στην δικαιοσύνη γιατί σαυτήν έχω καταφύγει[Διοικητικά Δικαστήρια].-