Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΟΥ

Πάντα υπάρχει κάτι που σαν κεραυνός σε κτυπά,όταν είσαι άνθρωπος ,ρομαντικός
και ευαίσθητος.
Μπορεί να ανήκεις στη μάζα αλλά δεν είσαι η μάζα.
Προτιμάς ένα χαλαρό περπάτημα στην παραλία,με το αεράκι να σου να σου χαϊδεύει
τα μαλλιά, ένα τρυφερό χέρι να κρατά το δικό σου, μια ζεστή κουβέντα από τον άνθρωπό
σου,παρά αυτό το κινητό......
Ενώ είσαι στα χάη σου,ταξιδεύεις εκεί που η καρδιά σου σε πάει,κάτι σαν κεραυνός ,ο ήχος
του κινητού, σε στέλνει αλλού, εκεί που εκείνο σε πάει.
Αμέσως τα βήματα σου αλλάζουν ρυθμό ,η όψη σου χαλάει γιατί το πρόγραμμα αλλάζει,
τα χέρια σου χαλαρώνουν,η χροιά της φωνής σου αλλάζει γιατί το τηλεφώνημα ,σε προσγειώνει σου θυμίζει τον χρόνο,τις υποχρεώσεις,ότι ανήκεις αλλού, ότι κάποιοι άλλοι
σε θέλουν αλλού,και ότι πρέπει να τρέξεις γιαυτούς.
Αχ αυτή η τεχνολογία,για μας τους ρομαντικούς,για μας που θέλουμε τον χρόνο μας,για μας
που θέλουμε το θέλω μας,