«Φως» για πληρωμή δώρων σε πρώην συμβασιούχους

Δικαστικές αποφάσεις ανοίγουν τον δρόμο για διεκδίκηση επιδομάτων γιορτών και αδείας από συμβασιούχους οι οποίοι έχουν μονιμοποιηθεί

Ανοίγει με δικαστικές αποφάσεις ο δρόμος για να μπορέσουν να διεκδικήσουν πρώην συμβασιούχοι (που έχουν ενταχθεί πλέον σε οργανικές θέσεις) την πληρωμή επιδομάτων γιορτών και άδειας, αναδρομικά.

Η νομολογία αφήνει κάποιες «χαραμάδες» ελπίδας για τη διεκδίκηση ποσών και την αναγνώριση εργασιακών δικαιωμάτων σε πρώην συμβασιούχους

Με τη διαμόρφωση ευνοϊκής νομολογίας για τους εργαζoμένους, όχι μόνο με σύμβαση ορισμένου χρόνου, αλλά και με σύμβαση έργου, ξεκινά «μπαράζ» αγωγών για αντίστοιχες οικονομικές διεκδικήσεις, που επιδιώκουν την αναγνώριση αναδρομικών.

Παρά τις κατά καιρούς ιδιαίτερα αρνητικές αποφάσεις του Αρείου Πάγου, που αποκρούει τη δυνατότητα μετατροπής των συμβάσεων με την επίκληση των απαγορεύσεων που θέτει το άρθρο 103 του Συντάγματος, η νομολογία του ανώτατου δικαστηρίου αφήνει και κάποιες «χαραμάδες» ελπίδας για τη διεκδίκηση ποσών και την αναγνώριση εργασιακών δικαιωμάτων.

Πρόσφατη απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών επιδίκασε αποζημίωση σε συμβασιούχο, επειδή το ΠΔ 164/04 δεν τον προστάτεψε αποτελεσματικά, αφού δεν προέβλεψε τη δυνατότητα μονιμοποίησής του για τη διετία (πριν από την έκδοσή του), στη διάρκεια της οποίας η χώρα όφειλε να προσαρμοστεί στην κοινοτική οδηγία 1999/70/ΕΚ. Παράλληλα, πρόσφατη απόφαση του ΑΠ δικαίωσε συμβασιούχους που διεκδικούσαν αναδρομικά την πληρωμή δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδομάτων άδειας. Με βάση τις δικαστικές αυτές αποφάσεις, υποβάλλονται συνεχώς νέες αγωγές για αντίστοιχες διεκδικήσεις.

«Κλειδί»
Σε σημείο-κλειδί αναδεικνύεται η διαπίστωση των δικαστηρίων ότι το γεγονός πως το Σύνταγμα απαγορεύει τη μετατροπή των συμβάσεων εργασίας δεν σημαίνει ότι εμποδίζει τα δικαστήρια να αναγνωρίσουν ποιος είναι ο πραγματικός χαρακτήρας μιας εργασιακής σχέσης, χωρίς αυτό να μπορεί να θεωρηθεί ως απαγορευμένη μετατροπή των συμβάσεων, αφού αποτελεί στην πράξη ορθό χαρακτηρισμό της εργασιακής σύμβασης. Στην περίπτωση συμβασιούχων εισπρακτόρων ασφαλιστικών εισφορών που είχαν ετήσιες συμβάσεις έργου, έγινε δεκτό ότι στην πραγματικότητα κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, αφού προσέφεραν την εργασία τους υπό την απόλυτη εποπτεία του εργοδότη (ΝΠΔΔ) σχετικά με τον τόπο, τον τρόπο και τον χρόνο άσκησης των καθηκόντων, ενώ η εργασία τους είχε προφανώς αόριστη διάρκεια, όπως είναι η είσπραξη εισφορών. Στη λογική αυτή ο ΑΠ δέχτηκε (1259/09) ότι δικαιούνταν αναδρομικά να πάρουν επιδόματα γιορτών και άδειας για το διάστημα 1999-2002, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι στη συνέχεια η διοίκηση τους ενέταξε σε οργανικές θέσεις. Η ευνοϊκή αυτή νομολογία ανοίγει τον δρόμο για αντίστοιχες διεκδικήσεις και άλλων μεγάλων κατηγοριών συμβασιούχων, όπως είναι π.χ. στον τομέα της καθαριότητας, στην προσπάθεια αναγνώρισης προϋπηρεσίας, αλλά και οφειλόμενων αναδρομικών ποσών.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ