Ο Λύκος και αν φόρεσε προβιά αρνιού πάλι λύκος είναι...

Ζούμε σε μια πόλη που όσοι την αγαπάμε νοιαζόμαστε γι αυτή, υποστηρίζουμε, την περιφρουρούμε, την φροντίζουμε.Δεν είμαστε όλοι ίδιοι,υπάρχουν και άλλοι που μοιάζουν με εμάς αλλά δεν είναι.
Και επειδή τα πράγματα μα προπάντων οι άνθρωποι έχουν ονόματα και εμείς οφείλουμε να τους φωνάζουμε με το όνομά τους ή απλά να τους ζωγραφίζουμε περιγράφοντας τα καμώματά τους, για να μπορούν οι άλλοι να τους αναγνωρίζουν από τα καμώματά τους και να τους αποφεύγουν το κάνουμε:
Το θέμα που θα μας απασχολήσει είναι η πολιτική βόλτα ενός μπακάλη,την λέμε βόλτα γιατί σίγουρα σε λίγο στο μπακάλικο θα τον δούμε, είτε από δικής του συνήθειας και νοσταλγίας, είτε γιατί απέτυχε στον στόχο του ή κάποιοι που τον βοήθησαν σαυτήν την βόλτα τον εγκατέλειψαν λόγω της λάθους πλεύσης του μόνο του, και μη έχοντας άλλη επιλογή το μπακάλικο πάντα ανοιχτό τον περιμένει.
Λοιπόν ο μπακάλης αφού το μπακάλικο πήγαινε περίφημα και χωρίς αυτόν, σκέφθηκε ότι μπορεί να παίξει μπάλα και στο γήπεδο της τοπικής αυτοδιοικητικής σκηνής, με μοναδικό σκοπό και στόχο να ωφεληθεί προσωπικά με ένα σάλτο που θα έκανε , το έπαιξε ορεξάτος έδειξε ότι νοιάζεται για την πόλη μας και αφού πέρασε από εκεί χαρούμενος ότι κάποιοι του παραχώρησαν ένα τίτλο πάνω από του μπακάλη άρχισε να ασφυκτιά και να ψάχνει να απλωθεί και σε μας να δημιουργήσει την εικόνα ότι είναι άτομο που ενδιαφέρεται να προσφέρει πλατύτερα σε επίπεδο Νομού.Μάζωξε λοιπόν το μυαλό του σκέφθηκε και συσκέφθηκε ότι θέλει για να πετύχει να τον σπρώξουν κάποιοι άλλοι, που θεωρούνταν πολιτικοί κλειδοκράτορες του Νομού, και το πέτυχε.Τον είδαν ποντικό , τον είδαν φορτσάτο και σου λένε μαυτό θα πετύχουμε,και του έδωσαν το πολυπόθητο για τον μπακάλη χρίσμα του"δικού μας" χρίσμα που ναι μεν τον βόλευε για να φθάσει στην λεωφόρο που θα τον οδηγούσε στον θρόνο τον Αυτοδιοικητικό που αποσκοπούσε.Τώρα έπρεπε να βρει το ασκέρι που θα τον ακολουθούσε για να μας πλησιάσει και να μας πείσει ότι είναι ο Αυτοδιοικητικός Σωτήρας, θα άλλαζε την τοπική κοινωνία ,θα έφερνε και θα βοηθούσε την ανάπτυξη στο Νομό μας.
Το ασκέρι ,του το βρήκαν οι πολιτικοί υποστηρικτές του και με ούριο άνεμο και πηδαράκια από δρόμους, σοκάκια, καφενεία και γραφεία ήρθε σε εμάς την αποκαλούμενη πλατύτερη κοινωνία και συγκριτικά με προηγούμενους αρουραίους ,μας έπεισε.Λέμε μικρό είναι το ποντίκι τι να θέλει από μας; ας το δοκιμάσουμε ΄Εχουμε ακούσει ότι η φωλιά του είναι γεμάτη , άλλοι είχαν φροντίσει γιαυτό, το μπακάλικο καλά πάει άρα θα μπορεί και εμάς να μας ωφελήσει και έτσι μας ξελέγασε, αλλά εντάξει εμάς που δεν γνωρίζουμε από σάλτα, αλλά ξεγέλασε και πολιτικούς που το έπαιζαν μαγκίτες και χρόνια στοπολιτικό κουρμπέτι και δεν του στέρησαν την στήριξη.
Ευτυχής λοιπόν ο μπακάλης ,που οι δρόμοι γιαυτόν άνοιγαν, σαν από θαύμα, προχώρησε και ανέλαβε το αξίωμα του Αυτοδιοικητικού που τόσο βαθιά λαχταρούσε και εμείς τόσο απλόχερα και με κλειστά τα μάτια του προσφέραμε, σαν να βλέπαμε ότι αυτό το μικρό ποντικάκι με την τόσο εαυτουλίστικη επιθυμία, θα μας έλυνε όλα μας τα προβλήματα σαν θα έπρεπε υποχρεωτικά να στηριχτούμε επάνω του από κάποια απειλούμενη θεομηνία που θα μας εξαφάνιζε.
Ήρθε ή ώρα του ενθρονισμού, γυάλισαν τα ματάκια του, λέει το"πέτυχα" τους ξεγέλασα είμαι ο άρχοντας του τόπου είμαι ο μαγκίτης του Νομού,τι με νοιάζει τι θα πουν τώρα είμαι "εγώ" εγώ μιλάω και ο καθένας που θα με πλησιάζει είτε πολίτης είτε πολιτικός θέλω το σάλιο του να πλύνει τις σκάλες πριν φθάσει στο γραφείο μου.
Κάθησε λοιπόν στον περιβόητο θρόνο ,έξω είχε αφήσει όλο το ασκέρι που κουβαλούσε στην προεκλογική του καμπάνια ,από κομιστράδες αλληλογραφίας ,από ραντοστιράδες σε αμπέλια από ανθρώπους της νύχτας.Τώρα έχω δύναμη, μεγάλη δύναμη δεν είμαι ο μπακάλης είμαι ο Τοπικός Άρχοντας, κοιτάζει δεξιά κοιτάζει αριστερά ,άρχισε να νοιώθει ασφυκτικά, μουντά τον εμπόδιζαν τα πάντα, δεν ήταν χαρούμενος τον εμπόδιζε και η ίδια η καρέκλα που καθόταν, σκέφθηκε να την πετάξει και διέταξε να του φέρουν άλλη με αίγλη, που μπαίνοντας κάποιος να μην βλέπει τον ίδιο αλλά να κοιτάζει την καρέκλα, να του αποσπάται η σκέψη ώστε να ξεχάσει το αίτημα του και να φεύγει.Τώρα άρχιζε να τον ενοχλεί το παλάτι, γιατί τον θρόνο τον άλλαξε, αλλά τι θα έκανε με το παλάτι που μόνο στην θέα του νεύριαζε;Τι να κάνει;Πως να το αντικαταστήσει; Πως να χτίσει καινούργιο; αφού για την τοπική κοινωνία θεωρείται συντηρίσιμο μνημείο , θα βρει αντιδράσεις και δεν τις ήθελε.Σαν μπακάλης που ήταν σκέφθηκε δεν μετακομίζω, Θα μετακομίσω όλα , θα τα αλλάξω όλα τίποτα δεν θα αφήσω μέχρι και το προσωπικό θα αλλάξω, είμαι εγώ και εδώ θα είναι μόνο οι γλείφτες μου .Άρχισε λοιπόν να αλλάζει φωτιστικά, να αλλάζει επίπλωση να βάζει κάντρα της δικής του κουλτούρας και εδώ κοντοστάθηκε τον πείραζαν οι προσωπογραφίες που υπήρχαν χρόνια προηγουμένων τοπ αρχών, δεν τόλμησε να τις πειράξει, αλλά ξέρετε που τις τοποθέτησε σε μέρος που δεν θα τις έβλεπε ο ίδιος αλλά οι άλλοι.΄Αραγε γιατί το έκανε;΄Τον φόβιζαν ή του θύμιζαν τι ζητάει η αλεπού στο παζάρι;
Και αφού τελείωσε με το εσωτερικό του χώρου έκλεισε την πόρτα την μάντρωσε έβαλε ηλεκτρονικό κλειδί,άραξε και άρχισε να το παίζει "προσωπικότητα" λέγοντας στους πολίτες που τον στήριξαν μέσω ιπποκόμος του 'οτι ήταν απασχολημένος (ενώ στην ουσία 'επαιζε μέσω ίντερνετ πανσέντζα)
Οι καλοδεχούμενοι επισκέπτες του ήταν το ασκέρι του και κάποιοι χρεώστες του.Το ασκέρι του είχε φροντίσει έγκαιρα να το χρήσει υποκόμμους,αλλά με τους χρεώστες πως;΄΄Οχι ότι τους χρωστούσε χρήματα γιατί ένας επαγγελματίας μπακάλης ποτέ δεν χρωστάει του χρωστάνε αλλά είχε κάποια πράγματα να ξεχρεώσει "δουλειές" που συζητούνται κάτω από το τραπέζι ναι μεν τύποις τα πράγματα φαίνονται σε μας την πλατιά κοινωνία νομότυπα αλλά στην ουσία με το γράμμα του νόμου είναι μπακαλοδουλειές, και εμείς δεν θέλουμε να τις ξέρουμε.
Εδώ άρχισαν τα πράγματα να τον προβληματίζουν, διότι έπρεπε να φτιάξει τέτοιο σενάριο που να πείσει και τους πιο υποψιασμένους , έπρεπέ να φανεί χουβαρντάς, μεγαλόψυχος , γενναιόδωρος.Το πέτυχε το σενάριο ούτε επαγγελματίας κατά την γνώμη του δεν θα έφτιαχνε καλύτερο. Αλλά δυστυχώς όσο μπακαλόγατος και να είναι εδώ δεν πέτυχε γιατί δεν έπεισε, οι θεατρίνοι που διάλεξε να παίξουν το σενάριο που τους έδωσε δεν ήταν επαγγελματίες και δεν έπεισαν κανένα πολύ δε μάλιστα τους δικαστές που στο τέλος έφθασε η υπόθεση που παρατίθεται.
Εγκωμίασε τάχα για την επαγγελματική του αξίωση και την υποτιθέμενη από αυτόν αναβάθμιση άτομο που δεν ανήκε στο γλυψιμοασκέρι του (ενώ στην πραγματικότητα το έστελνε σε εξορία) δεν τα κατάφερε τον πήραν είδηση και πάνω από τον θρόνο του άφριζε δεν άκουγε κανένα ούτε τους πολιτικούς του στυλοβάτες.Είπαμε παλιά τέχνη ξέρει(μπακάλης) Δεν το βάζει κάτω ο μπακάλης θέλει η δυναμική του να περάσει στον έντιμο υπάλληλο της διοίκησης, θέλει να τον εξευτελίσει στα μάτια της κοινωνίας, σκέφτεται ,ξανασκέφτεται ζητά βοήθεια από το ασκέρι του, και αρχίζει νέο τρόπο, δεν τον ενδιαφέρουν τα μέσα τον ενδιαφέρει ο σκοπός που είναι ένας και μοναδικός να μηδενίσει τον εργάτη της κοινωνίας, τον άνθρωπο που δεν κάνει εμπόριο προϊόντων και υπηρεσιών, τον άνθρωπο που έχει βάλει αυτοσκοπό να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του και τον τόπο του.Χρησιμοποιεί ευαίσθητους οικονομικής κοινωνικής τάξης ανθρώπους που η μοναδική τους επιθυμία είναι να πάνε ζεστό ψωμί στην φαμελιά τους,χρησιμοποιεί τηλεοπτικές εκπομπές για να πείσει αλλά προπάντων χρησιμοποιεί και χαρίζει αγαθά από την θέση εξουσίας σε άνθρωπο με προβλήματα ασταθούς προσωπικότητας, που κάνει συνεχή χρήση ψυχοθεραπείας που με αντίτιμο την πλασματική του προβολή και την εξαργύρωση με την υποστήριξη του δικού του φανταστικού θέλω , αλλά βιάστηκε δεν εξέτασε τις προϋποθέσεις ότι οι άνθρωποι που πιέστηκαν να τον συνδράμουν έχουν μέσα τους θεό και τις πράξεις του δεν τις ευλόγησαν ομολόγησαν ενώπιον των δικαστηρίων το στημένο σενάριο εις βάρος της εξόντωσης του εργαζόμενου, του ανθρώπου που δεν έμαθε να γλύφει θρόνους και επίκαιρους πλάνους τοπάρχες, που σέβεται την οικογένεια που φύτρωσε και την οικογένεια που έχει δομήσει.Σήμερα ο μπακάλης νοιώθει μόνος, από μία μοναξιά που διάλεξε ο ίδιος, γνωρίζει και ο ίδιος ότι ο θρόνος του είναι αχυρένιος ο συνεργάτης που διάλεξε για να παίζει το άσχημο σενάριο εις βάρος του εργαζομένου τον έχει αδειάσει , αλλά και χρήζει συνεχούς ιατρικής βοήθειας σύμφωνα με τα λεγόμενα των οικείων του, και βασικά εκείνο που εμείς θέλουμε για το καλό του μπακάλη αλλά και για το καλό του τόπου και ευρύτερα της τοπικής κοινωνίας ας γυρίσει μια ώρα γρηγορότερα στον οικείο του χώρο που δεν είναι 'άλλοςαπό το μπακάλικο του.
Οι προσωπικότητες του τύπου μπακάλη δεν προσφέρουν σε κανένα τίποτα μόνο κακό κάνουν, το λέει η διαδρομή τους το λέει η κοινωνία, τώρα το ασκέρι του το βολεμένο μπορεί να αναμασά ει τις τσίχλες που τους μοίρασε ο μπακάλης και να λένε ανακορακίστικα που κανένα μας δεν πείθουν γιατί γνωρίζουμε όλοι ότι ο λύκος και αν φόρεσε προβιά αρνιού πάλι λύκος είναι....

Γράφει η Ιωάννα Μελάκη
Πρόεδρος της Ε.Π.Κ.ΧΑΝ