Πέρασαν νύχτα ρύθμιση για διπλομισθίες

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

Μισθοδοτικό... δίπορτο, σε εποχές οικονομικής λιτότητας, έχουν οι αιρετοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που προέρχονται από το Δημόσιο ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ο νόμος 3613/2007, στο άρθρο 24 (παρ. 1 και 2) ανέστειλε την υποχρέωσή τους να επιλέξουν χρηματοδότηση από μία πηγή.


Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, οι αιρετοί της κατηγορίας αυτής «λαμβάνουν τόσο τα έξοδα παράστασης όσο και τις αποδοχές της θέσης από την οποία προέρχονται, ενώ, για όσους, άρθρο 35, παρ. γ. του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, είχαν επιλέξει τη μία από τις δύο πηγές χρηματοδότησής τους, προέβλεψε κάτι το ασύλληπτο: τους κατέβαλε αναδρομικά τα ποσά που υποτίθεται ότι είχαν «χάσει» με τη δήλωσή τους. Σε περίπτωση που ο αιρετός είχε επιλέξει τον μισθό της οργανικής του θέσης, ο δήμος ή η κοινότητα του κατέβαλε αναδρομικά από 1.1.2007 τα έξοδα παράστασης που «δικαιούται».

Ευθύνες

Για την «αθλιότητα της διπλομισθίας» μιλά ο Μανόλης Καρέλλης, τέως δήμαρχος Ηρακλείου και τέως ευρωβουλευτής. «Αυτό συμβαίνει την ώρα που οι δημότες δεν έχουν, οι πλείστοι εξ αυτών, ούτε τον ένα μισθό, ενώ οι ίδιοι οι διπλόμισθοι δήμαρχοι κόπτονται για ισότητα και για δικαιοσύνη, έννοιες που δεν φαίνονται να αφορούν τους ίδιους. Θα έπρεπε να αναζητηθούν ευθύνες, πρώτον, στους ίδιους τους ενδιαφερόμενους δημάρχους κ.λπ. που άφησαν τη βουλιμία τους να "εκφραστεί", δεύτερον, στην ηγεσία του υπουργείου και στους προϊσταμένους του (Κώστα Σκανδαλίδη και Προκόπη Παυλόπουλο) που ενέδωσαν στις πιέσεις, όπως δεν θα έπρεπε να κάνουν. Δεν είναι, όμως, αμέτοχοι ευθύνης και οι βουλευτές που ψήφισαν τις (ν)τροπολογίες με τις οποίες "νομιμοποιήθηκε" η φαύλη διπλομισθία ούτε μπορούν να επικαλεστούν την άγνοια για να πετύχουν την απαλλαγή τους. Το έγκλημα, όμως, γιατί για έγκλημα πρόκειται, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να μείνει χωρίς την τιμωρία του. Και προτείνω για τον κολασμό του να αναζητηθούν όσα χρήματα τσέπωσαν οι αναιδείς δήμαρχοι του Δημοσίου ή του δημόσιου τομέα ως αχρεωστήτως εισπραχθέντα. Το πολύ να τους επιτρέψει να επιστρέψουν σε όποια από τις δύο χρηματοδοτικές πηγές επιλέξουν, εκείνη του δήμου ή την άλλη της θέσης από την οποία προέρχονται, όσα παράνομα εισέπραξαν».

Από το 1995 που θεσπίστηκε ότι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορούν να εκλέγονται και άτομα που προέρχονται από το Δημόσιο ή από φορείς του Δημοσίου, όπως αυτοί έχουν οριοθετηθεί με το άρθρο 1 παρ. 6 του ν. 1256/1982, οι δήμαρχοι, οι αντιδήμαρχοι και οι προβλεπόμενοι πρόεδροι κοινοτήτων εισέπρατταν από δύο πηγές: α) Από τον δήμο ή την κοινότητά τους, από τους οποίους ελάμβαναν τα έξοδα παράστασης που είναι ανάλογα με τα τακτικά έξοδα που πραγματοποιούν οι δήμοι και οι κοινότητες και που ορίζονται με απόφαση του υπουργού (Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης) ύστερα από γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων της Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ). β) Από την υπηρεσία από την οποία προέρχονταν (Δημόσιο, ΔΕΗ, ΟΤΕ, Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση, Τράπεζα της Ελλάδος, Εθνική Τράπεζα, Αγροτική Τράπεζα, Κτηματική Τράπεζα, ΕΤΒΑ κ.λπ.).

Από δύο μεριές

Τη μισθοδότηση Ελλήνων πολιτών από δύο πηγές, ενώ προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε έναν μόνο τομέα, εκείνον της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θέλησε να άρει η τότε υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης Βάσω Παπανδρέου με τον νόμο 2738/1999 (άρθρο 35).

Σημειώνει ο κ. Καρέλλης: «Οριζε το άρθρο: "Οι δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι και οι πρόεδροι κοινοτήτων υποχρεούνται να επιλέξουν τις αποδοχές της θέσης από την οποία προέρχονται ή τα έξοδα παράστασης της θέσης στην οποία υπηρετούν. Η παρούσα διάταξη εφαρμόζεται (και) για τους δημάρχους, τους αντιδημάρχους και τους προέδρους των κοινοτήτων που θα εκλεγούν κατά τις επόμενες δημοτικές και κοινοτικές εκλογές...». (Οι εκλογές έγιναν το 2002.) Η αυτονόητη ρύθμιση για την υποχρέωση των δημάρχων, αντιδημάρχων και προέδρων κοινοτήτων που προέρχονται από το Δημόσιο ή από φορείς του Δημοσίου να επιλέξουν μία πηγή χρηματοδότησης δεν εφαρμόστηκε ποτέ, εξακολουθεί δε να ισχύει η σαφώς αντιδημοκρατική και, γιατί όχι, φαύλη και σκανδαλώδης διπλή χρηματοδότησή τους. Ας παρακολουθήσουμε δι' ολίγων το χρονικό του σκανδάλου των ανθρώπων τής, κάποτε αγνής και άδολης, Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Πρώτα εμφανίστηκε μια τροπολογία από εκείνες που είναι περισσότερο γνωστές ως (ν)τροπολογίες, η σύνταξη της οποίας επιτεύχθηκε με διακομματική ή, έστω, δικομματική υποστήριξη, και που είχε ως αντικείμενο την αναστολή εφαρμογής του άρθρου 35 του ν. 2738/1999 που προέβλεπε την επιλογή της πηγής χρηματοδότησης. Η (ν)τροπολογία θα περνούσε από τη Βουλή την εποχή που πέρασε (και κατέρρευσε) η διαβόητη (ν)τροπολογία Πάχτα, κάτι που ανάγκασε τους ενδιαφερόμενους να την αποσύρουν εν τάχει. Δεν αποθαρρύνθηκαν, όμως, οι δήμαρχοι κ.λπ. που έδειχναν το ενδιαφέρον τους για την είσπραξη από δύο πηγές. Πέτυχαν έτσι να ακυρώσουν την υποχρέωση για επιλογή μίας πηγής χρηματοδότησής τους μη προβαίνοντας στη δήλωση για την οποία γινόταν λόγος στον νόμο του 1999 ενώ, την ίδια ώρα, πετύχαιναν να περάσουν δυο ή τρεις (ν)τροπολογίες μετά από έγκριση του διαδόχου της κ. Βάσως Παπανδρέου στο υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, του κ. Κώστα Σκανδαλίδη, που παρέτειναν, η κάθε μία απ' αυτές, για ένα χρόνο, την προθεσμία για την επιλογή της πηγής χρηματοδότησής τους. Πολλοί πίστεψαν ότι με τη διάταξη που περιλήφθηκε στον νέο Δημοτικό και Κοινοτικό Κώδικα (Ν. 3463/2006 άρθρο 136), με νέο υπ. Εσωτερικών τον Προκόπη Παυλόπουλο, σύμφωνα με την οποία «τα αιρετά όργανα δήμων και κοινοτήτων στα οποία χορηγείται ειδική άδεια σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 139 για όλο το διάστημα της θητείας τους (πρόκειται για τους δημάρχους και κοινοτάρχες που προέρχονται από το Δημόσιο ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα) υποχρεούνται να επιλέξουν είτε τις αποδοχές της οργανικής τους θέσης είτε τα έξοδα παράστασης που δικαιούνται». Επειτα ήρθε ο 3613/2007, άρθρο 24 (παρ. 1 και 2), ο οποίος ανέστειλε την υποχρέωση δημάρχων και κοινοταρχών που προέρχονται από το Δημόσιο ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα για επιλογή χρηματοδότησής τους από μία πηγή.

Αντίθετος σε κάθε διπλομισθία όσων αιρετών προέρχονται από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι ο πρώην πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, δήμαρχος Κοζάνης, Πάρις Κουκουλόπουλος, ο οποίος χαρακτηρίζει «το καθεστώς επιεικώς απαράδεκτο, αφού υπάρχει ανεξήγητη διάκριση ανάλογα με την επαγγελματική προέλευση κάθε αιρετού».

60 μέρες άδεια

«Υπάρχει αδικαιολόγητη κατηγοριοποίηση, οι δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν πλήρεις αποδοχές με άδεια από την εργασία τους και έξοδα. Οσοι είμαστε στις τέως ΔΕΚΟ, στον παλιό ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως και σε μεγάλες εταιρείες, νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, παίρνουμε 60 ημέρες τον χρόνο ειδική άδεια και τον υπόλοιπο χρόνο είμαστε άνευ αποδοχών. Στην ουσία κάνουμε τρύπα στο ασφαλιστικό μας. Οσοι είναι υπάλληλοι σε φυσικά πρόσωπα, ένας φαρμακοϋπάλληλος, δεν κατοχυρώνει δικαίωμα να επιστρέψει στη δουλειά του. Οι ελευθεροεπαγγελματίες ρυθμίζουν κατά το δοκούν τη δουλειά τους, χωρίς καμιά πρόβλεψη. Η διπλομισθία των δημόσιων υπαλλήλων συσκοτίζει το πραγματικό πρόβλημα που είναι η καταστατική θέση των αιρετών. Δεν μπορώ να αντιληφθώ δήμαρχο που να μην είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης στο δημαρχείο του. Η θέση μου είναι, καμιά διπλομισθοδοσία και τα έξοδα παράστασης να είναι στα επίπεδα της Ευρώπης».

Για δίκαιο σύστημα κάνει λόγο το μέλος της ΚΕΔΚΕ, ο δήμαρχος Λάρισας, Κώστας Τζανακούλης: «Ενας δημόσιος υπάλληλος με 1.500 ευρώ έξοδα παράστασης συν τον μισθό του δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Καλώς ψηφίστηκε ο νόμος. Ο ιδιωτικός υπάλληλος (δήμαρχος ή κοινοτάρχης) έχει το γραφείο του και τις δύο δουλειές του. Εκεί γιατί δεν υπάρχει ασυμβίβαστο;».