Ο φτωχευτικός νόμος, δεν λύνει το πρόβλημα, δημιουργεί νέα κρίση ,στους δανειολήπτες-πιστωτές

Γράφει η Ιωάννα ΜΕΛΆΚΗ Παρότι ζητούσαμε την λύση , στο θέμα δάνεια - τράπεζες , ως ΄Ενωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, για να υπάρξει μία ισοροπία στην σχέση, ώστε να μπει το θέμα σε ένα ρυθμό , να επιστρέψει πριν οικονομικής κρίσης , ουσίας δεν μας δίνεται, με το νέο νομοθέτημα, κάνοντας μία γενική κριτική στη θεώρηση . Το νέο θεσμικό πλαίσιο, που επιχειρεί να δημιουργήσει η Κυβέρνηση, για την ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους και μάλιστα σε μία περίοδο που η οικονομία δέχεται νέο χτύπημα΄ς, λόγω της πανδημίας της νόσου covid19, φαίνεται ότι δεν θα αποτελέσει ένα αποτελεσματικό εργαλείο. Δεν είναι τυχαία ,άλλωστε η σφοδρή εναντίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των θεσμικών φορέων, με δημόσιες τοποθετήσεις " περί του κινδύνου "δημιουργίας ενός εξαιρετικά δυσμενούς τοπίου, τόσο για τα φυσικά, όσο και για τα νομικά πρόσωπα, τους εργαζόμενους τους, καθώς και τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες προς όφελος των τραπεζών και των κερδοσκοπικών funds Ο νέος πτωχευτικός κώδικας,προβλέπει δύο ρυθμιστικές διαδικασίες,του ιδιωτικού χρέους. σε εναρμόνιση με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 1023/2019, 1) Τον προληπτικό μηχανισμό αφερεγγυότητας 2)τον μηχανισμό πτώχευσης. Ποιοι υποβάλλουν αίτηση για φτώχευση α)ο ίδιος ο οφειλέτης, αφού δεν έχει άλλη επιλογή και εφόσον συγκεντρώνειτης προυποθέσεις που ορίζει το νέο νομοθέτημα β)Οιπιστωτές, που συγκεντρώνουν το 30% των απαιτήσεων Ιδιαίτερο προβληματισμό δημιουργούν οι διατάξεις που προβλέπουν τη δυνατότητα των ευάλωτων ομάδων να μεταβιβάσουν στον υπό δημιουργία φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης την κατοικία τους και να παραμείνουν στη χρήση αυτής. Βασική γκρίζα ζώνη του υπό ψήφιση νομοθετήματος αποτελεί η παντελής απουσία προστασίας της κατοικίας του οφειλέτη, ακόμη και του κοινωνικά ευάλωτου. Παρά το γεγονός ότι στο άρθρο 23 της προαναφερόμενης Ευρωπαϊκής Οδηγίας, υπήρχε κατευθυντήρια γραμμή, βάση της οποίας δινόταν η δυνατότητα να προστατευτεί η κατοικία του οφειλέτη με την προϋπόθεση το διάστημα απαλλαγής του οφειλέτη από τα χρέη του μετά την κήρυξη της πτώχευσης να είναι διευρυμένο χρονικά, μια τέτοια επιλογή δεν προκρίθηκε, γεγονός που δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά για την σκοπιμότητα αυτής της επιλογής, με δεδομένο ότι οι μαζικές πτωχεύσεις οφειλετών θα επιφέρουν την εκποίηση των κατοικιών τους και την έξωση τους με σοβαρό κίνδυνο διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής. Πρόβλημα με τους εγγυητές Σε δυσχερή θέση θα βρεθούν και οι εγγυητές. Σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις με την κήρυξη της πτώχευσης του οφειλέτη ο πιστωτής μπορεί να απαιτήσει από τον εγγυητή την ικανοποίηση της απαίτησης του κατά την πραγματική λήξη της. Ο εγγυητής συνεχίζει να ευθύνεται ανεξάρτητα από την τυχόν απαλλαγή του οφειλέτη. Εάν δε, συντρέχουν και για τον εγγυητή, οι προϋποθέσεις της πτωχευτικής διαδικασίες, τότε οδηγείται και ο ίδιος σε πτώχευση. Ποιοι οφειλέτες ευνοούνται Η απαλλαγή του οφειλέτη από τα χρέη του μετά την πάροδο 3 ετών από την κήρυξη της πτώχευσης ή την συντομότερη προθεσμία του ενός έτους, όταν εκποιείται η πρώτη κατοικία, η αξία της οποίας υπερβαίνει το 10% των συνολικών του υποχρεώσεων και δεν υπολείπεται των 100.000€. Ουσίας, οφελούνται οι οφειλέτες .που δεν έχουν περουσία για ρευσοποίηση, κάνουν αίτηση για πτώχευση και μετά από τρία έτη , αρχίζουν μία νέα οικονομική ζωή. ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο με πτωχευτική ικανότητα δύναται να υποβάλει αίτηση προς ρύθμιση των οφειλών του μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας Ο προβληματισμός για τον εν λόγω μηχανισμό ,εδράζεται στην προβλεφθείσα διακριτική ευχέρεια των χρηματοδοτικών φορέων να αρνηθούν την αίτηση ρύθμισης.