Η Ελληνική κοινωνία, στο έλεος του Θεού και της μοίρας "της!!!

 Γράφει η Ιωάννα Μελάκη 

Η κοινωνία  σήμερα αγκομαχεί ,ψάχνοντας οποιανδήποτε διέξοδο, πριν τελματώσει, πριν χαθεί

Καμία μέριμνα από μεριάς πολιτείας, στην στήριξη των ανθρώπων που επλήγησαν από την Οικονομική Κρίση.

Μόνο οι ανθρώπου ,που διακονούν την κοινωνία ,μπορούν να δώσουν εικόνα στις πληγές που άνοιξε η κρίση, που δεν είναι μόνο τα χρέη και η αδυναμία των πολιτών να ανταποκριθούν σαυτά, αλλά η μεγάλη πληγή είναι η οικογενειακή κρίση, (η ψυχολογική βία που ασκείται εντός της οικογένειας από τα μέλη της),η κρίση αξιών , η λεγόμενη κοινωνική κρίση

Οι ψυχολόγοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά, αφού οι συνεδρίες δεν φέρουν αποτέλεσμα , αφού στο άλλο άκρον του "τούνελ" δεν υπάρχει σχέδιο ανατροπής της κατάστασης. αλλά και εάν υπάρχει δεν τίθεται σε εφαρμογή από τους θεσμούς της πολιτείας.

Πολιτεία και πολίτες, δεν βρίσκονται στο ίδιο κοινωνικό τραπέζι, για να ψάξουν λύσεις , για να βρουν λύσεις.

Η Πολιτεία με τα όργανα της, βρίσκεται  σε κατάσταση πλήρης αδιαφορίας, εφαρμόζει τακτικές αναχρονστικές, καθημερινές,  χωρίς αύριο, χωρίς μέλλον.

Οι δε πολίτες σε αναμονή, η σε φυγή. Πολίτες που ενώ νοιώθουν τι συμβαίνει...αναμένουν.ελπίζουν και πολίτες φορτωμένοι με επιστημονικά προσόντα "την κάνουν" γρήγορα πριν αποβουλιάξει το καράβι και τους καταπιεί

  Οι πολίτες αυτής της Χώρας, απροετοίμαστοι να δεχθούν τις συνέπειες της κρίσης, γιατί το κράτος δεν νοιάστηκε γι αυτούς, να δημιουργήσει δομές, είναι αυτό που ευρέως κυκλοφορεί στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, το ενδιαφέρον του κράτους  στράφηκε και στρέφεται ,σε  λίγους οικονομικούς παράγοντες που αλληλοστηρίζονται, για να μη χαθούν τα συμφέροντα τους , για να μην περάσουν στη φτώχεια. 

  Η φτώχεια  σήμερα στην Ελλάδα του 2017,είναι ορατή σήμερα χειροπιστή και ας κάποιοι δεν θέλουν να την ακουμπήσουν, όμως κάποιοι άλλοι  άνεργοι , συνταξιούχοι θέλοντας και μη την βιώνουν καθημερινά χωρίς διέξοδο....

 Τα γενονότα  που βιώνουμε, θα πρέπει να μας γεννούν ,ωριμες σκέψεις, οι οποίες άμεσα θα πρέπει να δρομολογηθούν σε πράξεις, για να οδηγηθούμε ως πολίτες σε κάποια έξοδο από την κοινωνική κρίση, γιατί αλοίμονο εάν την αφήσουμε να θεριέψει...τότε ο Θεός να βάλει το χέρι του , θα δούμε ανατροπές σε όλα που κάποιοι έκτισαν με κόπο.