1554/2013 ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ : "Ο όρος των συμβάσεων, ο οποίος
προβλέπει αποκλειστική αρμοδιότητα δικαστηρίων συγκεκριμένης πόλης για
την επίλυση διαφορών που θα προκύψουν από τη σύμβαση μεταξύ Πιστωτικού
Ιδρύματος και καταναλωτή είναι άκυρος λόγω καταχρηστικότητος, καθόσον
επιβάλει μία ανισορροπία των δικαιωμάτων και
υποχρεώσεων των καταναλωτών, στο να δικάζονται σε τόπο διαφορετικό
εκείνο της κατοικίας τους και δεν είχαν και την δυνατότητα
διαπραγμάτευσης, διότι με αυτόν πράγματι απονέμεται αρμοδιότητα και στο
Ειρηνοδικείο Πειραιώς, το οποίο άλλως θα ήταν αναρμόδιο, χωρίς όμως αυτό
να αποτελέσει κατά τα προαναφερόμενα αντικείμενο δισπραγματεύσεως
μεταξύ των μερών"
ΑΡΙΘΜΟΣ 1554/2013 TO ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)
Αποτελούμενο από την Ειρηνοδίκη Αικατερίνη Λούκου και τον Γραμματέα Νικόλαο Μπακάλη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 5 Ιουνίου 2013 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ: Της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «....ΤΡΑΠΕΖΑ Α.Ε,», νομίμως εκπροσωπούμενης, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της, ...
ΤΩΝ ΚΑΘ'ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ: 1) Γ ΧΥ 2) Τ ΚΛ οι οποίοι παραστάθηκαν δια του πληρεξούσιου δικηγόρου τους, Μάρκου Κουντουρούδα,
Η αιτούσα ζητά να γίνει στο σύνολό της δεκτή η από 4-3-2013 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 1015/7-3-2013 αίτησή της, για την οποία ορίστηκε ως ημερομηνία συζήτησης η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμος.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν και προφορικά τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν αυτοί δεκτοί.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υποβολή της ένστασης αναρμοδιότητας πρέπει να γίνεται με δήλωση στα πρακτικό ή με τις προτάσεις, όχι και με την προσθήκη για αντίκρουση. Όταν το δικαστήριο διαπιστώσει την αναρμοδιότητά του, δεν απορρίπτει την αγωγή, αλλά, αφού καθορίσει στην απόφασή του θετικά και συγκεκριμένα το κατά την κρίση του αρμόδιο ημεδαπό δικαστήριο, παραπέμπει σ'αυτό την υπόθεση Επίσης, αν η αρμοδιότητα της υπόθεσης που δικάζεται από αναρμόδιο δικαστήριο ανήκει σε περισσότερα δικαστήρια, βάσει συντρέχουσας δωσίδικίας, η παραπομπή δεν θα γίνει στο αρμόδιο δικαστήριο αορίστως, δηλαδή χωρίς τον προσδιορισμό του δικαστηρίου, ούτε σε όλα τα με παράλληλη αρμοδιότητα δικαστήριο, αλλά θα γίνει σε δικαστήριο το οποίο θα προσδιορίζεται ειδικώς στην απόφαση παραπομπής, καθόσον το δικαστήριο που κρίνει την αρμοδιότητα του είναι πιο κατάλληλο μετά από τη στάθμιση των συμφερόντων των διαδίκων να προσδιορίσει το αρμόδιο από τα δικαστήρια που έχουν παράλληλη αρμοδιότητα (ΚΕΡΑΜΕΥΣ I ΚΟΝΔΥΛΗΣ / ΝΙΚΑΣ, ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΠολΔ, ΤΟΜΟΣ I, ΕΚΔΟΣΗ 2000, ΣΕΛ, 98-107 και ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΘΡΑΚΟΚΟΙΛΗΙ, ΚΩΔΙΚΑΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ* ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ (κατ'άρθρο), ΤΟΜΟΣ Α', ΕΚΔΟΣΗ 1996, ΣΕΛ 281-312).
Με την υπό κρίση αίτηση η αιτούσα εκθέτει ότι δυνάμει της υπ' αριθμ„0608003609/25*ΐ-2008 σύμβασης χορήγησης δανείου αγοράς οχήματος με παρακράτηση κυριότητας και εκχώρησης δικαιωμάτων, η οποία καταρτίστηκε μεταξύ της αιτούσας-Τράπεζας, της πωλήτριας εταιρείας και των καθ'ων ως αγοραστών, η αιτούσα χορήγησε στους καθ'ων δάνειο ποσού 27.106,62 ευρώ για την αγορά ενός αυτοκινήτου, μάρκας HYUNDAI, τύπου TUCSON, με αριθμό κυκλοφορίας ΧΝΧ-2732. Οτι οι καθ'ων για την αποπληρωμή του δανείου ανέλαβαν να καταβάλουν το ανωτέρω ποσό σε 100 ισόποσες μηνιαίες δόσεις ποσού 338,52 ευρώ. Ότι οι καθ'ων, αν και παρέλαβαν το ως άνω όχημα κατά τον προσήκοντα τρόπο, εντούτοις κατά τρόπο αντισυμβατικό και. εκ δυστροπίας όφειλαν μέχρι 4-3-2013 τις ληξιπρόθεσμες δόσεις των μηνών Δεκεμβρίου του 2012 και Ιανουαρίου και Φεβρουάριου του 2013, πλέον των νομίμων τόκων υπερημερίας. Ότι λόγω της μη πληρωμής των ανωτέρω δόσεων, η αιτούσα με την κρινόμενη αίτηση δηλώνει δτι καταγγέλλει τη σύμβαση χρησιδανείου και ότι υπαναχωρεί από την ένδικη σύμβαση πώλησης του επίδικου αυτοκινήτου. Ότι οι καθ'ων μέχρι σήμερα δεν απέδωσαν στην τράπεζα το επίδικο όχημα, το οποίο εξακολουθεί να παραμένει στην κατοχή τους. Με βάση αυτό το ιστορικό, η αιτούσα ζητά να διαταχθεί η αφαίρεση της κατοχής και χρήσης του επίδικου οχήματος, ήτοι ενός Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου, μάρκας HYUNDAI, τύπου TUCSON, με αριθμό κυκλοφορίας ΧΝΧ-2732, από τους καθ'ων, καθώς και από κάθε τρίτο που ενδεχομένως το έχει στην κατοχή του ή έλκει δικαιώματα από αυτούς, διατασσόμενης της αποδόσεως αυτού στην αιτούσα, να διαταχθεί η εγκατάσταση αυτής στην νομή και κατοχή του επίδικου αυτοκινήτου, να της χορηγηθεί εξάμηνη (6μηνη) προθεσμία από την έκδοση απσφάσεως επί της αίτησης, για την άσκηση τακτικής αγωγής σύμφωνα με το άρθρο 693 παρ. 1 ΚΠολΔ και τέλος, νυ καταδικασθούν οι καθ'ων στην καταβολή της εν γένει δικαστικής της δαπάνης και στην αμοιβή του πληρεξούσιου δικηγόρου της.
Σύμφωνα με την υπό κρίση αίτηση, αλλά και σύμφωνα με την υπ'αριθμ. 0608003609/25-1-2008 σύμβαση πώλησης του επίδικου οχήματος και χρηματοδότησης μέσω δανείου, οι καθ’ ων είναι κάτοικοι Χανιών, στην περιοχή δε αυτή (Χανιά) υπεγράφη από τα συμβαλλόμενα μέρη και η προαναφερόμενη σύμβαση, Εξ άλλου, με τον υπ’ αριθμ, Ζ 64 Γενικό Όρο της εν λόγω συμβάοεως ορίζεται ότι «κάθε αγωγή, αμφισβήτηση ή διαφορά σε σχέση με τη σύναψη, ερμηνεία ή εκπλήρωση της παρούσας σύμβασης και κάθε διαφορά περί την αναγκαστική εκτέλεση θα υπάγεται κατά πρώτο λόγο στη συντρέχουσα δωσιδικία των δικαστηρίων είτε της Αθήνας είτε του Πειραιά, χωρίς όμως να αποκλείεται η υπαγωγή της Ζαφοράς σε άλλα κατά νόμο αρμόδια δικαστήρια». Με τον όρο αυτό, ο οποίος περιλαμβάνεται ως Γενικός Όρος υπό τα στοιχεία Ζ.54 στην καταρτισθείσα μεταξύ της αιτούσης τραπέζης και των καθ'ων η αίτηση σύμβαση χρηματοδότησης των τελευταίων, καθιερώνεται ρήτρα παρεκτάσεως της αρμοδιότητος, χωρίς όμως αυτό να έχει αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ των διαδίκων μερών, όπως απαιτείται κατά τις διατάξεις των άρθρων 42 και 43 ΚΠολΔ (0λ. και ΑΠ 1219/2001, 1158/2000, στην ΤΝΠ του ΔΣΑ) και με την οποία απονέμεται αρμοδιότητα και στο Ειρηνοδικείο του Πειραιώς, το οποίο σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν αναρμόδιο, παρέχεται δε με τη ρήτρα αυτή στην αιτούσα-
τράττεζα η ευχέρεια να αποκλείσει τον αρμόδιο κατά τις διατάξεις των άρθρων 22 και 33 φυσικό δικαστή των καθ' ων, ο οττοίος στην ένδικη περίπτωση είναι το Ειρηνοδικείο Χανίων. Υπό τα περιστατικά αυτά, πρέπει να γίνει δεκτό ότι ο ανωτέρω όρος εμπίπτει στην έννοια των Γενικών Όρων Συναλλαγών (ΓΟΣ), οι οποίοι, κριθέντες ως καταχρηστικοί με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, απαγορεύεται να αναγράφονται σε συμβάσεις μεταξύ πιστωτικών ιδρυμάτων και καταναλωτών, όπως αυτό αποφασίσθηκε με την υπτ αριθμ. 21 -798/25-6- 2008 απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης (ΦΕΚ 8' 1353/2008), (τροποποιηθείσα με την Ζ1-21/17-1-2011, ΦΕΚ Β' 21/13-1-2011), στην οποία περιλαμβάνεται ως απαγορευμένος ΓΟΙ, λόγω καταχρηστικότητος, σύμφωνα με τις μνημονευόμενες στην απόφαση αυτή αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις (ΑΠ 430/2005, 1219/2001, Εφ. Αθηνών 5253/2003, 6291/2000} και αυτός ο οττοίος προβλέπει αποκλειστική αρμοδιότητα δικαστηρίων συγκεκριμένης πόλης για την επίλυση διαφορών που θα προκύψουν από τη σύμβαση μεταξύ Πιστωτικού Ιδρύματος και καταναλωτή (περ. 2 υποπερ. γ' της ως άνω Υπουργικής Αποφάσεως). Σημειωτεον ότι κατά της αποφάσεως αυτής ασκήθηκε αίτηση ακυρώσεως, απορριφθείσα με την ΣτΕ(Ολομ.) 1210/2010 (Α' ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΧΡΙΔ 2010/545, ΕΔΔΔΔ 2010/683, ΑΡΧΝ 2010/462, Ε7 2011/ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ, 5). Κατά συνέπεια των ανωτέρω, κατά παραδοχή δε ως και κατ’ ουσίαν βάσιμου της προβαλλομένης εκ των ως άνω διατάξεων σχετικής ενοτάσεως των καθ' ων η αίτηση, περί της κατά τόπον αναρμοδιότητος του Ειρηνοδικείου Πειραιώς, λόγω της καταχρηστικότητος του ως άνω όρου[επειδή όπως συγκεκριμένα δηλώνουν δια του πληρεξούσιου δικηγόρου τους, και συγκεκριμένα, με προφορική δήλωση του τελευταίου ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου, η οποία περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικό: «...ο όρος αυτός ττου βρίσκεται προδιατυπωμένος στην ένδικη σύμβαση, είναι άκυρος λόγω καταχρηστικότητος, καθόσον επιβάλει μία ανισορροπία των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των καταναλωτών, στο να δικάζονται σε τόπο διαφορετικό εκείνο της κατοικίας τους και δεν είχαν και την δυνατότητα διαπραγμάτευσης»], διότι με αυτόν πράγματι απονέμεται αρμοδιότητα και στο Ειρηνοδικείο Πειραιώς, το οποίο άλλως θα ήταν αναρμόδιο, χωρίς όμως αυτό να αποτελέσει κατά τα προαναφερόμενα αντικείμενο δισπραγματεύσεως μεταξύ των μερών, ενώ εξ άλλου παραβιάζεται και η διάταξη της § 6 του άρθρου 2 του Ν. 2251/1994 (κατά την οποία, όπως ισχύει; «Γενικοί όροι συναλλαγών που έχουν ως αποτέλεσμα τη σημαντική διατάραξη της ισορροπίας των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλόμενων σε βάρος του καταναλωτή απαγορεύονται και είναι άκυροί. Ο καταχρηστικός χαρακτήρας γενικού όρου ενσωματωμένου σε σύμβαση κρίνεται αφού ληφθούν υπόψη η φύση των αγαθών ή υπηρεσιών που αφορά η σύμβαση, ο σκοπός της, το σύνολο των ειδικών συνθηκών κατά τη σύναψή της και όλες ο* υπόλοιπες ρήτρες της σύμβασης ή άλλης σύμβασης από την οποία αυτή εξαρτάται»), (βλ. και ΑΠ 1219/2001, Α' ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ/2001 (1), ΔΕΕ/2001 (1128), ΕΕΜΠΔ/2001 (529), ΕΠΙΣΚΕΜΠΔ/2001 (663)), πρέπει το παρόν Δικαστήριο να κηρυχθεί κατά τόπον αναρμόδιο προς εκδίκαση της διαφοράς και να παραπέμψει την αίτηση (46 εδ. α' ΚΓΊολΛ) προς εκδίκαση στο αρμόδιο κατά τις διατάξεις των άρθρων 22 και 33 του ΚΠολΔ Ειρηνοδικείο Χανιών, Τέλος, τα δικαστικά έξοδα των καθ'ων η αίτηση, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της αιτούσας(διότι, μολονότι δεν καταργεί την εκκρεμοδικία, η απόφαση περί παραπομπής θεωρείται ορϊοτική, περιέχει έτσι διάταξη για τη δικαστική δαπάνη), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΚΗΡΥΣΣΕΙ εαυτό αναρμόδιο κατά τόπον για την εκδίκαση της προκειμένης διαφοράς.
ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ αυτήν προς εκδίκαση ενώπιον του Ειρηνοδικείου Χανιών ως καθ’ ύλην καί κατά τόπον αρμόδιο Δικαστήριο.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της αιτούσας τα δικαστικά έξοδα των καθ'ων, τα οποία ορίζει στο ποσό των διακοσίων (200) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά στις δ Αυγούστου 2013 σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση του Δικαστηρίου αυτού,απάντων των διαδίκων και των δικηγόρων τους.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1554/2013 TO ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)
Αποτελούμενο από την Ειρηνοδίκη Αικατερίνη Λούκου και τον Γραμματέα Νικόλαο Μπακάλη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 5 Ιουνίου 2013 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ: Της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «....ΤΡΑΠΕΖΑ Α.Ε,», νομίμως εκπροσωπούμενης, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της, ...
ΤΩΝ ΚΑΘ'ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ: 1) Γ ΧΥ 2) Τ ΚΛ οι οποίοι παραστάθηκαν δια του πληρεξούσιου δικηγόρου τους, Μάρκου Κουντουρούδα,
Η αιτούσα ζητά να γίνει στο σύνολό της δεκτή η από 4-3-2013 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 1015/7-3-2013 αίτησή της, για την οποία ορίστηκε ως ημερομηνία συζήτησης η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμος.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν και προφορικά τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν αυτοί δεκτοί.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υποβολή της ένστασης αναρμοδιότητας πρέπει να γίνεται με δήλωση στα πρακτικό ή με τις προτάσεις, όχι και με την προσθήκη για αντίκρουση. Όταν το δικαστήριο διαπιστώσει την αναρμοδιότητά του, δεν απορρίπτει την αγωγή, αλλά, αφού καθορίσει στην απόφασή του θετικά και συγκεκριμένα το κατά την κρίση του αρμόδιο ημεδαπό δικαστήριο, παραπέμπει σ'αυτό την υπόθεση Επίσης, αν η αρμοδιότητα της υπόθεσης που δικάζεται από αναρμόδιο δικαστήριο ανήκει σε περισσότερα δικαστήρια, βάσει συντρέχουσας δωσίδικίας, η παραπομπή δεν θα γίνει στο αρμόδιο δικαστήριο αορίστως, δηλαδή χωρίς τον προσδιορισμό του δικαστηρίου, ούτε σε όλα τα με παράλληλη αρμοδιότητα δικαστήριο, αλλά θα γίνει σε δικαστήριο το οποίο θα προσδιορίζεται ειδικώς στην απόφαση παραπομπής, καθόσον το δικαστήριο που κρίνει την αρμοδιότητα του είναι πιο κατάλληλο μετά από τη στάθμιση των συμφερόντων των διαδίκων να προσδιορίσει το αρμόδιο από τα δικαστήρια που έχουν παράλληλη αρμοδιότητα (ΚΕΡΑΜΕΥΣ I ΚΟΝΔΥΛΗΣ / ΝΙΚΑΣ, ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΠολΔ, ΤΟΜΟΣ I, ΕΚΔΟΣΗ 2000, ΣΕΛ, 98-107 και ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΘΡΑΚΟΚΟΙΛΗΙ, ΚΩΔΙΚΑΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ* ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ (κατ'άρθρο), ΤΟΜΟΣ Α', ΕΚΔΟΣΗ 1996, ΣΕΛ 281-312).
Με την υπό κρίση αίτηση η αιτούσα εκθέτει ότι δυνάμει της υπ' αριθμ„0608003609/25*ΐ-2008 σύμβασης χορήγησης δανείου αγοράς οχήματος με παρακράτηση κυριότητας και εκχώρησης δικαιωμάτων, η οποία καταρτίστηκε μεταξύ της αιτούσας-Τράπεζας, της πωλήτριας εταιρείας και των καθ'ων ως αγοραστών, η αιτούσα χορήγησε στους καθ'ων δάνειο ποσού 27.106,62 ευρώ για την αγορά ενός αυτοκινήτου, μάρκας HYUNDAI, τύπου TUCSON, με αριθμό κυκλοφορίας ΧΝΧ-2732. Οτι οι καθ'ων για την αποπληρωμή του δανείου ανέλαβαν να καταβάλουν το ανωτέρω ποσό σε 100 ισόποσες μηνιαίες δόσεις ποσού 338,52 ευρώ. Ότι οι καθ'ων, αν και παρέλαβαν το ως άνω όχημα κατά τον προσήκοντα τρόπο, εντούτοις κατά τρόπο αντισυμβατικό και. εκ δυστροπίας όφειλαν μέχρι 4-3-2013 τις ληξιπρόθεσμες δόσεις των μηνών Δεκεμβρίου του 2012 και Ιανουαρίου και Φεβρουάριου του 2013, πλέον των νομίμων τόκων υπερημερίας. Ότι λόγω της μη πληρωμής των ανωτέρω δόσεων, η αιτούσα με την κρινόμενη αίτηση δηλώνει δτι καταγγέλλει τη σύμβαση χρησιδανείου και ότι υπαναχωρεί από την ένδικη σύμβαση πώλησης του επίδικου αυτοκινήτου. Ότι οι καθ'ων μέχρι σήμερα δεν απέδωσαν στην τράπεζα το επίδικο όχημα, το οποίο εξακολουθεί να παραμένει στην κατοχή τους. Με βάση αυτό το ιστορικό, η αιτούσα ζητά να διαταχθεί η αφαίρεση της κατοχής και χρήσης του επίδικου οχήματος, ήτοι ενός Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου, μάρκας HYUNDAI, τύπου TUCSON, με αριθμό κυκλοφορίας ΧΝΧ-2732, από τους καθ'ων, καθώς και από κάθε τρίτο που ενδεχομένως το έχει στην κατοχή του ή έλκει δικαιώματα από αυτούς, διατασσόμενης της αποδόσεως αυτού στην αιτούσα, να διαταχθεί η εγκατάσταση αυτής στην νομή και κατοχή του επίδικου αυτοκινήτου, να της χορηγηθεί εξάμηνη (6μηνη) προθεσμία από την έκδοση απσφάσεως επί της αίτησης, για την άσκηση τακτικής αγωγής σύμφωνα με το άρθρο 693 παρ. 1 ΚΠολΔ και τέλος, νυ καταδικασθούν οι καθ'ων στην καταβολή της εν γένει δικαστικής της δαπάνης και στην αμοιβή του πληρεξούσιου δικηγόρου της.
Σύμφωνα με την υπό κρίση αίτηση, αλλά και σύμφωνα με την υπ'αριθμ. 0608003609/25-1-2008 σύμβαση πώλησης του επίδικου οχήματος και χρηματοδότησης μέσω δανείου, οι καθ’ ων είναι κάτοικοι Χανιών, στην περιοχή δε αυτή (Χανιά) υπεγράφη από τα συμβαλλόμενα μέρη και η προαναφερόμενη σύμβαση, Εξ άλλου, με τον υπ’ αριθμ, Ζ 64 Γενικό Όρο της εν λόγω συμβάοεως ορίζεται ότι «κάθε αγωγή, αμφισβήτηση ή διαφορά σε σχέση με τη σύναψη, ερμηνεία ή εκπλήρωση της παρούσας σύμβασης και κάθε διαφορά περί την αναγκαστική εκτέλεση θα υπάγεται κατά πρώτο λόγο στη συντρέχουσα δωσιδικία των δικαστηρίων είτε της Αθήνας είτε του Πειραιά, χωρίς όμως να αποκλείεται η υπαγωγή της Ζαφοράς σε άλλα κατά νόμο αρμόδια δικαστήρια». Με τον όρο αυτό, ο οποίος περιλαμβάνεται ως Γενικός Όρος υπό τα στοιχεία Ζ.54 στην καταρτισθείσα μεταξύ της αιτούσης τραπέζης και των καθ'ων η αίτηση σύμβαση χρηματοδότησης των τελευταίων, καθιερώνεται ρήτρα παρεκτάσεως της αρμοδιότητος, χωρίς όμως αυτό να έχει αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ των διαδίκων μερών, όπως απαιτείται κατά τις διατάξεις των άρθρων 42 και 43 ΚΠολΔ (0λ. και ΑΠ 1219/2001, 1158/2000, στην ΤΝΠ του ΔΣΑ) και με την οποία απονέμεται αρμοδιότητα και στο Ειρηνοδικείο του Πειραιώς, το οποίο σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν αναρμόδιο, παρέχεται δε με τη ρήτρα αυτή στην αιτούσα-
τράττεζα η ευχέρεια να αποκλείσει τον αρμόδιο κατά τις διατάξεις των άρθρων 22 και 33 φυσικό δικαστή των καθ' ων, ο οττοίος στην ένδικη περίπτωση είναι το Ειρηνοδικείο Χανίων. Υπό τα περιστατικά αυτά, πρέπει να γίνει δεκτό ότι ο ανωτέρω όρος εμπίπτει στην έννοια των Γενικών Όρων Συναλλαγών (ΓΟΣ), οι οποίοι, κριθέντες ως καταχρηστικοί με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, απαγορεύεται να αναγράφονται σε συμβάσεις μεταξύ πιστωτικών ιδρυμάτων και καταναλωτών, όπως αυτό αποφασίσθηκε με την υπτ αριθμ. 21 -798/25-6- 2008 απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης (ΦΕΚ 8' 1353/2008), (τροποποιηθείσα με την Ζ1-21/17-1-2011, ΦΕΚ Β' 21/13-1-2011), στην οποία περιλαμβάνεται ως απαγορευμένος ΓΟΙ, λόγω καταχρηστικότητος, σύμφωνα με τις μνημονευόμενες στην απόφαση αυτή αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις (ΑΠ 430/2005, 1219/2001, Εφ. Αθηνών 5253/2003, 6291/2000} και αυτός ο οττοίος προβλέπει αποκλειστική αρμοδιότητα δικαστηρίων συγκεκριμένης πόλης για την επίλυση διαφορών που θα προκύψουν από τη σύμβαση μεταξύ Πιστωτικού Ιδρύματος και καταναλωτή (περ. 2 υποπερ. γ' της ως άνω Υπουργικής Αποφάσεως). Σημειωτεον ότι κατά της αποφάσεως αυτής ασκήθηκε αίτηση ακυρώσεως, απορριφθείσα με την ΣτΕ(Ολομ.) 1210/2010 (Α' ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΧΡΙΔ 2010/545, ΕΔΔΔΔ 2010/683, ΑΡΧΝ 2010/462, Ε7 2011/ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ, 5). Κατά συνέπεια των ανωτέρω, κατά παραδοχή δε ως και κατ’ ουσίαν βάσιμου της προβαλλομένης εκ των ως άνω διατάξεων σχετικής ενοτάσεως των καθ' ων η αίτηση, περί της κατά τόπον αναρμοδιότητος του Ειρηνοδικείου Πειραιώς, λόγω της καταχρηστικότητος του ως άνω όρου[επειδή όπως συγκεκριμένα δηλώνουν δια του πληρεξούσιου δικηγόρου τους, και συγκεκριμένα, με προφορική δήλωση του τελευταίου ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου, η οποία περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικό: «...ο όρος αυτός ττου βρίσκεται προδιατυπωμένος στην ένδικη σύμβαση, είναι άκυρος λόγω καταχρηστικότητος, καθόσον επιβάλει μία ανισορροπία των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των καταναλωτών, στο να δικάζονται σε τόπο διαφορετικό εκείνο της κατοικίας τους και δεν είχαν και την δυνατότητα διαπραγμάτευσης»], διότι με αυτόν πράγματι απονέμεται αρμοδιότητα και στο Ειρηνοδικείο Πειραιώς, το οποίο άλλως θα ήταν αναρμόδιο, χωρίς όμως αυτό να αποτελέσει κατά τα προαναφερόμενα αντικείμενο δισπραγματεύσεως μεταξύ των μερών, ενώ εξ άλλου παραβιάζεται και η διάταξη της § 6 του άρθρου 2 του Ν. 2251/1994 (κατά την οποία, όπως ισχύει; «Γενικοί όροι συναλλαγών που έχουν ως αποτέλεσμα τη σημαντική διατάραξη της ισορροπίας των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλόμενων σε βάρος του καταναλωτή απαγορεύονται και είναι άκυροί. Ο καταχρηστικός χαρακτήρας γενικού όρου ενσωματωμένου σε σύμβαση κρίνεται αφού ληφθούν υπόψη η φύση των αγαθών ή υπηρεσιών που αφορά η σύμβαση, ο σκοπός της, το σύνολο των ειδικών συνθηκών κατά τη σύναψή της και όλες ο* υπόλοιπες ρήτρες της σύμβασης ή άλλης σύμβασης από την οποία αυτή εξαρτάται»), (βλ. και ΑΠ 1219/2001, Α' ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ/2001 (1), ΔΕΕ/2001 (1128), ΕΕΜΠΔ/2001 (529), ΕΠΙΣΚΕΜΠΔ/2001 (663)), πρέπει το παρόν Δικαστήριο να κηρυχθεί κατά τόπον αναρμόδιο προς εκδίκαση της διαφοράς και να παραπέμψει την αίτηση (46 εδ. α' ΚΓΊολΛ) προς εκδίκαση στο αρμόδιο κατά τις διατάξεις των άρθρων 22 και 33 του ΚΠολΔ Ειρηνοδικείο Χανιών, Τέλος, τα δικαστικά έξοδα των καθ'ων η αίτηση, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της αιτούσας(διότι, μολονότι δεν καταργεί την εκκρεμοδικία, η απόφαση περί παραπομπής θεωρείται ορϊοτική, περιέχει έτσι διάταξη για τη δικαστική δαπάνη), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΚΗΡΥΣΣΕΙ εαυτό αναρμόδιο κατά τόπον για την εκδίκαση της προκειμένης διαφοράς.
ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ αυτήν προς εκδίκαση ενώπιον του Ειρηνοδικείου Χανιών ως καθ’ ύλην καί κατά τόπον αρμόδιο Δικαστήριο.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της αιτούσας τα δικαστικά έξοδα των καθ'ων, τα οποία ορίζει στο ποσό των διακοσίων (200) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά στις δ Αυγούστου 2013 σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση του Δικαστηρίου αυτού,απάντων των διαδίκων και των δικηγόρων τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου