"Θα μπορούσε άραγε ένα συναίσθημα όπως η αγάπη, που εκφράζουμε καθημερινά στην οικογένεια και τους φίλους μας, να μετρηθεί στον εγκέφαλο μας; Τι συμβαίνει με όλα αυτά τα άτομα που έχουν πάντα διάθεση για κατανόηση και συγχώρεση;"
Μια νέα έρευνα από το πανεπιστήμιο Wisconsin-Madison προσφέρει την ευκαιρία διερεύνησης των λεπτών αυτών ζητημάτων. Ο καθηγητής ψυχολογίας, Richard Davidson, υπεύθυνος εργαστηρίου Εγκεφαλικής Απεικόνισης και Συμπεριφοράς, έχει λάβει επιχορήγηση ύψους $2.5 εκατομμυρίων από Ινστιτούτο του Michigan για μια νέα έρευνα που θα μελετά τη νευροεπιστήμη της συμπόνιας, της αγάπης και της συγχώρεσης, ερευνώντας τον τρόπο με τον οποίο οι αξίες αυτές εκδηλώνονται στο ανθρώπινο μυαλό και εάν υπάρχει περίπτωση να εξελιχθούν μέσω συγκεκριμένων τακτικών, όπως ο διαλογισμός.
Ο Davidson έχει ήδη θέσει τα θεμέλια για την διερεύνηση των ζητημάτων αυτών μέσω της δεκαετούς προσωπικής μελέτης της εγκεφαλικής λειτουργίας και του διαλογισμού. Ο προηγούμενος δουλεύει με θιβετιανούς μοναχούς και συνεργάστηκε με θεραπευτές, που εφαρμόζουν το διαλογισμό στην καθημερινή τους ζωή, ελέγχοντας τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην ψυχική και σωματική τους υγεία η μέθοδος.
Χρησιμοποιώντας μεθόδους Απεικόνισης Λειτουργικού Μαγνητικού Συντονισμού (fMRI), ο Davidson αποδεικνύει ότι σημαντικές θετικές αλλαγές στον εγκέφαλο μπορούν να επιτευχθούν μέσω του διαλογισμού και άλλων πρακτικών συγκέντρωσης. Η έρευνα αυτή ήταν πολύ σημαντική αφού προσέφερε αποδείξεις για την νευροπλαστικότητα, που αναφέρεται στις εγκεφαλικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της ζωής μετά από την απόκτηση εμπειριών και εξάσκησης.
«Πρόκειται για έναν εντελώς ανεξερεύνητο τομέα,» σχολιάζει ο Davidson. «Αυτή η μελέτη θα φέρει επανάσταση καθώς η σοφία των παραδόσεων θα ενωθεί με την επιστήμη για έναν κοινό σκοπό, την κατανόηση της εξέλιξης τους εγκεφάλου μέσω της άσκησης και την ενίσχυση συγκεκριμένων αξιών.»
«Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι εάν ο κόσμος αποτελούνταν από περισσότερους ανθρώπους, που εξέφραζαν συχνότερα θετικά συναισθήματα όπως αγάπη, συγχώρεση, συμπόνια και άλλα σχετικά χαρακτηριστικά, μερικά από τα μυριάδες προβλήματα που ταλαιπωρούν την σύγχρονη κοινωνία δε θα εμφανίζονταν.»
Η ερευνητική ομάδα του Davidson έχει ήδη προχωρήσει με μελέτες για τη συμπόνια, στην οποία εξετάζεται με ποιο τρόπο συγκεκριμένη ψυχική εξάσκηση μπορεί να προάγει αλλαγές σε μια περιοχή του εγκεφάλου, τον πρόσθιο κεντρικό λοβό (insula), μια περιοχή που είναι άμεσα συνδεδεμένη με την αλληλεπίδραση μυαλού και σώματος.
Όταν ζητείται από τους εθελοντές να ανταποκριθούν σε ερεθίσματα που περιγράφουν τον ανθρώπινο πόνο, υπάρχουν συχνά παράλληλες φυσικές αντιδράσεις στο ανθρώπινο σώμα που μπορούν να μετρηθούν. Αυτές οι αντιδράσεις μπορεί να λειτουργήσουν ως κινητήρια δύναμη για την προσφορά βοήθεια στους τριγύρω μας.
Μια πολύ μεγάλη πρόκληση είναι ο καθορισμός, η απομόνωση και η μέτρηση των αντιδράσεων στον εγκέφαλο που είναι συνδεδεμένες με μια δομή, όπως η αγάπη και η συγχώρεση. Ο Davidson αναφέρει ότι μεγάλο ποσοστό της επιτυχίας τους θα εξαρτηθεί από το εάν συγκεκριμένες μελέτες είναι σχεδιασμένες για να βοηθήσουν στην εκδήλωση συγκεκριμένων θετικών χαρακτηριστικών, τα οποία μπορεί να συνδέονται και νευρολογικά.
Μπορεί το ερώτημα της μέτρησης της αγάπης να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όμως ο Davidson αναφέρει ότι υπάρχουν μερικές ενδιαφέρουσες προοπτικές. Για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι μιλάνε για δικούς τους ανθρώπους, είναι πολύ εύκολο να αναγνωριστούν χαρακτηριστικά, που οι περισσότεροι από εμάς θα συμφωνούσαν ότι αποτελούν την αγάπη, όπως ανιδιοτέλεια και θυσία.
«Για τους περισσότερους ανθρώπους, η εμπειρία της αγάπης περιορίζεται σε ένα στενό κύκλο ανθρώπων,» σχολιάζει ο Davidson. «Εάν κάτι τέτοιο ισχύει γενικά, τότε μας επιτρέπει να μελετήσουμε τη συμπεριφορά των ατόμων μέσα σε αυτή τη νέα σφαίρα.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου