ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ

Παίρνοντας αφορμή από σχόλιο τοπικής εφημερίδας,"τεράστιο κύμα φυγής"
και συμμεριζόμενη την αγωνία του γράφοντος νομαρχιακού συμβούλου,
υπευθύνου στην πολιτική προστασία,εγώ θα μιλήσω έξω από τα δόντια.

Μα δεν ντρεπόμαστε, και αφού αυτό το αίσθημα έχει εξαφανιστεί,δεν λυπόμαστε τα παιδιά μας,για το αύριο που τους αφήνουμε;

Τι πρωτόγνωρο και τι μαγκιά είναι το κατάντημα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.
Και δεν μιλάω για κείνους που αποφάσισαν να αποχωρήσουν από την υπηρεσία τους λόγω συνταξιοδότησης.
Για το άλλο κόλπο,βάπτισμα όπως θέλουμε ας το πούμε τους συμβασιούχους,μα αν είναι δυνατό.Να υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται στην Πυροσβεστική Υπηρεσία πάνω από Ι0 χρόνια,να χρησιμοποιούνται από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο,να πεθαίνουν πάνω στην εκτέλεση του καθήκοντος ,μη ξεχνάμε τα καλοκαιρινά θύματα στο Ρέθυμνο,και να αντιμετωπίζονται χειρότερα
από υπαλλήλους των STAGE, γιατί οι ονομαζόμενοι αεριτζήδες καλά περνάνε τα ίδια λεφτά παίρνουνε κάτω από το ερκοντίσιον κάθονται,κουστούμι φοράνε.

Γιατί δεν τακτοποιούν εργασιακά αυτούς τους πυροσβέστες,ο τίτλος συμβασιούχοι,είναι α μη τι άλλο απαξιωτικός,για ανθρώπους,που προσπαθούν κάτω από αντίξοες συνθήκες να μας σώσουν από τις πυρκαγιές,κλπ.
Και το ποιο αστείο,που αν ευρισκόμαστε στην αρχαία Αθήνα,όχι μόνο θα γελούσαν οι Αθηναίοι πολίτες,αλλά εκεί στην αγορά θα ζητούσαν από τους άρχοντες να αποκατασταθούν αυτοί οι άνθρωποι, και όχι να τους έχουν ρίξει στο ταμείο ανεργίας με 300 Ευρώ.

Αλλά αυτοί επειδή προσφέρουν κοινωνικό έργο ,σώμα και ψυχή,πιστεύουν στις αξίες,η πολιτεία τι κάνει για κείνους;

Το πιο απλό είναι μια και η πυροσβεστική υπηρεσία έχει αρκετά κενά να τους αποκαταστήσει,τους το οφείλει,ας μη είναιξεχασιάρα...