Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007

ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ...


Στο πρώτο χιλιόμετρο μετά το χωριό Χωραφάκια
του Δήμου Ακρωτηρίου Χανίων [11 χιλιόμετρα από
την πόλη Χανίων] και στη δεξιά πλευρά της οδού
προς την υπέροχη παραλία του Σταυρού, συναντούμε
το νέο οικισμό "Κωνσταντίνα" όπου το έτος 1993
χτίστηκε μια μικρή εκκλησία του Αγίου Σάββα.
Ευσεβής κάτοικος της περιοχής πρόσφερε το
οικόπεδο και συνέλαβε,μαζί με άλλους πιστούς,
την ανέγερση της εκκλησίας σαν έκφραση
ευγνωμοσύνης προς τον Άγιο.Και αυτό μετά
τη θαυματουργική βοήθεια του προς τη μητέρα
του, που νοσηλευόταν στο αντικαρκινικό
Αθηνών Άγιος Σάββας και ιάθηκε, και η οποία
απεβίωσε μετά από 15 χρόνια σε βαθιά γεράματα.
Την παραμονή και την ημέρα της εορτής του
Αγίου τελείται η πανήγυρις και προσφέρεται
παραδοσιακό νηστίσιμο κέρασμα, στο εκεί
στέγαστρο με τα τραπέζια, σε όλους τους
προσκυνητές από τους κτήτορες.

Γράφτηκε από τον κ.ΑΝΤΏΝΗ ΠΛΥΜΑΚΗ
σε μορφή βιβλιαρίου,και με αρκετές
εικόνες του Αγίου.

Σας το όφειλα, διότι μόλις το πήρα στα
χέρια μου είπα ότι θα το γράψω στο μπλόκ
και σε συνέχεια θα προσπαθήσω να σας
δώσω εικόνα του Αγίου από το ναό που
βρίσκεται στο Ακρωτήρι.

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2007

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙΣ

Σήμερα γιορτάζεις, πόσο θάθελα να ήμουν

ένας απαυτούς που θα σου έσφιγκε το χέρι,

το χέρι που τόσο απλόχερα το δίνεις πάντα

στις δύσκολες στιγμές μου.

Ας είναι, ξέρω ότι εκεί που είσαι θα το

γιορτάσεις, και αυτό με κάνει να νοιώθω

ευτυχισμένη, η επιλογή του άλλου όποια

και να είναι, είνααι σεβαστή.

Σε λίγο θα σε πάρω τηλέφωνο.....

και πάλι χρόνια πολλά, ευτυχισμένα

να χαίρεσαι αυτούς που αγαπάς, όσες

ευχές και να σου δώσω, νοιώθω ότι είναι
λίγες.

ΦΕΡΤΕ ΤΟ ΠΡΙΟΝΙ

Μέρες γιορτινές , μέρες Χριστουγέννων ,μέρες
των Παθών, μέρες οικογενειακές, μέρες.....
Εγώ στέκομαι σαυτές τις μέρες, τις οικογενειακές.
Από φύση του ο άνθρωπος αφού επέλεγε το ταίρι του,
έμπαινε στην διαδικασία να φτιάξει οικογένεια, τι το
καλύτερο ,αναλαμβάνοντας συγχρόνως και τις υποχρε-
ώσεις που αυτή έχει.

Αυτά από την βιολογία ή τέλος πάντων έτσι έμαθε από
τους προγόνους του, εκείνο που με ξενίζει και το
θεωρώ αψυχολόγητο, τρελλό ,είναι αυτό που συμβαίνει
σε κάποιες οικογένειες τις ημέρες των γιορτών.

Από μέρες τρέχουν να βρεθούν μαζί, να πάρουν δώρα
ο ένας τον άλλο, να στολίσουν το σπίτι τους, να
κλειστούν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, αυτό
τουλάχιστον νοσταλγούν και επιθυμούν γιά τις
ημέρες των γιορτών,οι περισσότεροι από μας .

Μα δυστυχώς τα πράγματα σε πολλούς είναι
τελείως διαφορετικά ,μέχρι που φθάνουν να
εγληματούν ,να σφάζει ο ένας τον άλλο ,πράγμα
ανεξήγητο από ένα απλό μυαλό, σαν και το δικό
μου,δεν μπορώ να έχω άποψη ,λυπάμαι.

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΩΝ ΓΙΩΡΤΩΝ

Δεν ξέρω γιατί ενώ στις γιορτές υπάρχει τόση

λάμψη τόσες φωνές,τόσα τηλέφωνα, όλα αυτά που

κάνουν την ατμόσφαιρα γιορταστική και ενώ η

ανθρώπινη ψυχή θα έπρεπε να ευλογεί τον θεό,

αυτό το περίεργο συναίσθημα, ενώ τα έχεις όλα

κάτι σου λύπει,το μυάλό σου δεν σου δίνει

απάντηση, η καρδιά σου χτυπά περίεργα ,

η ψυχή σου δεν νοιώθει πληρότητα ,αισθάνεσαι

την έλλειψη, προσπαθείς να την κάνες ομοίωμα,

δίνοντας της ανθρώπινη μορφή,μονολογώντας

μήπως φέτος είμαι μακριά από τον κολλητό μου,

ή από τον άνθρωπό μου, γιαυτό αισθάνομαι έτσι;

προχωράς σε άλλη σκέψη, μήπως επειδή δεν αγόρασα

αυτά που είδα στην τάδε βιτρίνα , μήπως έπρεπε

να πάω επίσκεψη σε κάποιο συγγενικό μου πρόσωπο

και δεν μπόρεσα;΄

Πιστεύω ότι οι περισσότεροι από μας νοιώθουν έτσι,

και ο λόγος είναι που αφήσαμε την πόρτα της ψυχής

μας ανοικτή, μη υποψιαζόμενοι την επίσκεψη της μοναξιάς,

αυτής της φαντακτερής επισκέπτριας, που καραδωκεί πάντα

αυτές τις ημέρες να φωλιάσει κλέφτικα, ακάλεστα στην

ψυχή μας, για να διατρανώσει την ύπαρξη της, για

να αλοιώσει τις σταγόνες της ευτυχίας που μας

προσφέρουν οι γιορτές , για να τις μετατρέψει σε

δικές της στιγμές.

Ας κάνουμε λοιπόν τον αγώνα μας και αν δεχτήκαμε

αυτή την επίσκεψη, ας την δούμε άπαξιωτικά ,

ας προχωρήσουμε αισιόδοξα ,μη της κάνουμε την

χάρη να νοιώσει ευπρόσδεκτη , ας αισθανθεί ότι

είναι ανεπιθύμητη και ας μείνει μακριά μας.

Αυτές οι μέρες είναι χαρούμενες ,και η μοναξιά

των γιορτών ας πάρει το τρένο για την Σιβηρία.

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007

ΒΓΗΚΑΝ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΝΑ ΠΟΥΝ ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Η ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων φθάνει σε λίγο στο
αποκορύφωμα της, με τα παιδιά να μας τραγουδούν τα
κάλαντα , αυτό τουλάχιστον απαιτεί η παράδοση, το
έθιμο.Αλλά δυστυχώς τα πρόλαβαν τα λαμόγια ,που
άρχισαν να επισκέπτονται το ένα μετά το άλλο δημόσιες
και μη Υπηρεσίες ,λες και έχουν στόχο της λαμογιάς
τον έπαινο, ποιος θα κάνει τις περισσότερες χαιρετούρες.
΄Εχουν ντυθεί με το χλιδάτο κουστούμι,και χαιρετούν
τελείως άγνωστα άτομα ,στοχεύοντας νέα θύματα για το
μετά τις γιορτές γεύμα τους.
Εδώ χρειάζεται δύναμη ψυχής και πιστέψετε με όλοι
την διαθέτουμε, να κλείσουμε τα αυτιά μας,να τους
γυρίσουμε την πλάτη, να μείνει το χέρι της χαιρετούρας
στο κενό,γιατί αυτοί δεν είναι τα παιδιά που περιμένουμε
που με τις τρυφερές φωνούλες τους, να μας πουν τα
κάλαντα,και να μας οδηγήσουν στο θαύμα της γέννησης,
είναι τα λαμόγια που τάχα μας σκεφτήκανε....

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΠΡΟΔΙΔΕΙ ΤΗΝ ΦΙΛΙΑ

΄Εχω δει ανθρώπους που ζαλισμένοι από το πάθος,
βάζουν στο συρτάρι την φιλία.Στο μυαλό μου είναι
κολλημένη η μορφή τους και δεν ξέρω τι να αισθανθώ
λύπη,τραγική ειρωνεία, ή πραγματικό θαυμασμό.
Πολλές φορές τα συναισθήματα μπερδεύονται,η
για να πω την αλήθεια,και εγώ είμαι μπερδεμένη.
Πιστεύω στη φιλία, αλλά τι να πω, εάν το πάθος
δεν χαλιναγωγείται;
Πάντως το πιο τίμιο είναι μια ξεκάθαρη κουβέντα,
κουβέντα που ματώνει τα αυτιά,πικραίνει την καρδιά
αλλά δρομολογεί τα πράγματα.
Ο φίλος είναι φίλος,αλλά εάν προκύψει και πάθος,
και δεν μιλάμε για εμπάθεια,η φθόνο, αλλά πάθος
από ερωτικό πόθο,η ανοικτή κουβέντα ανάμεσα
στους εμπλεκόμενους είναι ότι καλύτερο.
Βέβαια τα πράγματα σφίγγουν, η εμπιστοσύνη
χάνει το νόημά της ,γιατί τα δύο εγώ συγκρούονται
ο χαμένος δεν λέει ευχαριστώ για την ενημέρωση
όσο ειλικρινή και να είναι.
Σαυτή την σύγκρουση το πάθος προδίδει την φιλία,
είναι ο πιο άσχημος επίλογος,αλλά είναι η πραγματικότητα
που πολλοί η δεν θέλουμε να την δούμε ,ή την προσπερνούμε.

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

ΨΕΜΑ, ΨΕΜΑ , ΨΕΜΑ

Επιτέλους ας βγει ένας ενημερωμένος και να
πει σε μας τους καταναλωτές επιτέλους την αλήθεια.
Τι λένε έλεγχος της αγοράς; Νομικά υφίσταται;

Μα εντάξει ο Υπουργός Ανάπτυξης μπορεί ο άνθρωπος
να μην έχει καλοκάτσι στην καρέκλα του, αλλά οι υπηρεσιακοί παράγοντες
που είναι; Γιατί δεν ενημερώνουν τον υπουργό και τον αρμόδιο υφυπουργό;
΄Εχουμε ελεύθερη αγορά όσο αφορά τις τιμές των αγαθών και
υπηρεσιών από το΄έτος 2001.Εκείνοι που μπορούν να παρέμβουν στην
αγορά είναι η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ, και ΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΕΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ.
Τα υπόλοιπα παραμύθια, ο καταναλωτής θα πρέπει να κάνει έρευνα αγοράς
και εκεί που θα βρει το φθηνότερο προϊόν΄, να κάνει την επιλογή του.
Όσο αφορά την ποιότητα και εδώ οι αρμοδιότητες σε όλους και σε κανένα.
[μιλάμε για Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ΕΦΕΤ, Νομ/κές Αυτ/σεις κ.λ.π.]
μπάχαλο σε όλα, σιγά μην μας προστατέψουν,ας βγουν και ας μας ενημερώσουν
τουλάχιστο.
Μα ούτε και αυτό γίνεται, απλώς μας λένε για τον φόβο των Ιουδαίων, μέσω
καναλιών και εφημερίδων παραδέχονται εμμέσως πλην σαφώς, ότι υπάρχει αισχροκέρδεια και ας προσέξουμε,
ας ήμαστε προσεκτικοί γιατί κάποιοι καραδοκούν να μας κλέψουν,βέβαια
αυτό το υπονοούν, λέγοντας μας για την σύσταση μεικτών συνεργείων ελέγχων.
Δεν μπορούσα να μη γράψω αυτό το σποτ, γιατί έμαθα τα πράγματα να τα λέω
έξω από τα δόντια, και αγανακτώ παρά τη θέλησή μου,με τα δρώμενα της πολι-
τικής εξουσίας.

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007

ΦΡΑΣΕΙΣ

" Το χρήμα - όπως και η υγεία,η αγάπη

ο έρωτας, η ευτυχία και όλα τα

τα άλλα που επιδιώκεις για τον

εαυτό σου-



Είναι ο σκοπός μιας ζωής.

Δεν είναι αυτοσκοπός.


Ιωάννα-



Δεν είναι αυτοσκοπός.

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ


Παίρνοντας αφορμή από σχόλιο τοπικής εφημερίδας,"τεράστιο κύμα φυγής"
και συμμεριζόμενη την αγωνία του γράφοντος νομαρχιακού συμβούλου,
υπευθύνου στην πολιτική προστασία,εγώ θα μιλήσω έξω από τα δόντια.

Μα δεν ντρεπόμαστε, και αφού αυτό το αίσθημα έχει εξαφανιστεί,δεν λυπόμαστε τα παιδιά μας,για το αύριο που τους αφήνουμε;

Τι πρωτόγνωρο και τι μαγκιά είναι το κατάντημα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.
Και δεν μιλάω για κείνους που αποφάσισαν να αποχωρήσουν από την υπηρεσία τους λόγω συνταξιοδότησης.
Για το άλλο κόλπο,βάπτισμα όπως θέλουμε ας το πούμε τους συμβασιούχους,μα αν είναι δυνατό.Να υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται στην Πυροσβεστική Υπηρεσία πάνω από Ι0 χρόνια,να χρησιμοποιούνται από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο,να πεθαίνουν πάνω στην εκτέλεση του καθήκοντος ,μη ξεχνάμε τα καλοκαιρινά θύματα στο Ρέθυμνο,και να αντιμετωπίζονται χειρότερα
από υπαλλήλους των STAGE, γιατί οι ονομαζόμενοι αεριτζήδες καλά περνάνε τα ίδια λεφτά παίρνουνε κάτω από το ερκοντίσιον κάθονται,κουστούμι φοράνε.

Γιατί δεν τακτοποιούν εργασιακά αυτούς τους πυροσβέστες,ο τίτλος συμβασιούχοι,είναι α μη τι άλλο απαξιωτικός,για ανθρώπους,που προσπαθούν κάτω από αντίξοες συνθήκες να μας σώσουν από τις πυρκαγιές,κλπ.
Και το ποιο αστείο,που αν ευρισκόμαστε στην αρχαία Αθήνα,όχι μόνο θα γελούσαν οι Αθηναίοι πολίτες,αλλά εκεί στην αγορά θα ζητούσαν από τους άρχοντες να αποκατασταθούν αυτοί οι άνθρωποι, και όχι να τους έχουν ρίξει στο ταμείο ανεργίας με 300 Ευρώ.

Αλλά αυτοί επειδή προσφέρουν κοινωνικό έργο ,σώμα και ψυχή,πιστεύουν στις αξίες,η πολιτεία τι κάνει για κείνους;

Το πιο απλό είναι μια και η πυροσβεστική υπηρεσία έχει αρκετά κενά να τους αποκαταστήσει,τους το οφείλει,ας μη είναιξεχασιάρα...

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2007

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΑΔΙΚΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ


Λένε ότι δικαιοσύνη - αδικία είναι δίδυμες αδελφές.
Εγώ θα έλεγα ότι όχι δεν είναι αδελφές,αλλά σύζυγος και ερωμένη.
Η ύπαρξη της μιας θάνατος της άλλης.

Και οι δυο υπαρκτές,δυναμικές, οπλισμένες με διαφορετικά όπλα.

Η μια σου προσφέρει ειρήνη, γαλήνη ευτυχία, η άλλη πίκρα, εκδίκηση, φουρτούνα
στην ψυχή, και γενικά στη ζωή σου.
Μέσα στον καθένα μας κατοικούν και οι δύο.
Στο χέρι μας είναι ποια θα διαλέξουμε να συνυπάρχουμε.

Ποια θα έχουμε για οδηγό μας,γιατί και οι δύο μαζί,θα βουλιάξουν το καράβι της προσωπικότητάς μας.
Το δικό μου καράβι έχει επιλέξει την Δικαιοσύνη,την αδικία δεν την ανέχομαι ούτε να την πράττω ούτε οι άλλοι να μου την επιβάλλουν.

Γιατί αλήθεια είναι,ότι όταν αδικούμαστε κάποιος άλλος μας το επιβάλλει.

Ήταν άδικο....ήταν άδικο....αυτή η λέξη συχνά ηχεί στα αυτιά μας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που η ίδια η κοινωνία απαιτεί και πολλές φορές,με τα μέσα που διαθέτει,προσπαθεί να μας καθοδηγήσει στην απονομή της.
Σε κανένα δεν δόθηκε εξουσιοδότηση να αδικεί,ο καθένας μας θα πρέπει να γνωρίζει που είναι τα όρια του, η υπέρβαση αυτών, γίνετε καταπάτηση των δικαιωμάτων του άλλου.

Την μάντρα αφού γουστάρει να την εφαρμόσει στο εαυτό του,αυτόν μπορεί να τον διαχειριστεί όπως τον βολεύει.

Θυμώνω όταν νοιώθω την αδικία .
Και τις περισσότερες φορές στον αδύνατο ,σε εκείνο που δεν διαθέτει τα μέσα για να αντισταθεί.
Προτιμώ να λέω τα πράγματα έξω από τα δόντια,παρά να είμαι απαθής στα δρώμενα,
και να επιλέγω την περιβόητη μούγκα.
Δεν αφήνω περιθώρια στον εαυτό μου να αρχειοθετήσει την αδικία,δεν μου ταιριάζει,
Μα είναι δυνατόν εμείς που πιστεύουμε στην Δικαιοσύνη να μην προσπερνάμε την
λάσπη,και να ψάχνουμε να ισορροπήσουμε κάποιους οι οποίοι όψιμα αντιλήφθηκαν ότι έχουν απέναντι τον καθρέπτη και τους ψήλωσε και νομίζουν ότι είναι ψηλοί;

Το τίποτα είναι τίποτα.
Ποτέ δεν θα γίνει κάτι, και να γίνει είναι προσωρινά,στο πρώτο αεράκι θα σκορπίσει.
Το φάρμακο είναι ένα.Άδειασμα από το μυαλό μας αυτών που μας αδίκησαν στο καλάθι των αχρήστων.

Στη σκέψη μας θα πρέπει να χορεύουν μόνο αυτοί που μας ευεργέτησαν και έτσι η κάθε μέρα θα γίνει παράδεισος για μας.

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΓΗΠΕΔΟ


ελευθερία των συναισθημάτων μας δεν υπάρχει.
Άλλοι την κατευθύνουν.

Τα συναισθήματα μπορεί να είναι δικά μας αλλά δυστυχώς μοιάζουν με μπάλα ποδοσφαίρου,που εάν την πετάξεις και όπως την πετάξεις θα σου επιστρέψει.
Η αγάπη φέρνει αγάπη και το μίσος μίσος.

Ο Έρωτας δεν παίζει στο ίδιο γήπεδο.
Τις περισσότερες φορές μπορεί να είναι μονόπλευρος,μπορεί ένα άτομο να εκπέμπει
ερωτικά συναισθήματα,αλλά ο αποδέκτης να μην ανταποκριθεί να μην είναι ταυτόσημος. Είναι το πιο απρόβλεπτο,επικίνδυνο και συγχρόνως το πιο συναρπαστικό παιχνίδι,που παίζεται μεταξύ δύο υπάρξεων για την ύπαρξη.
Μιλάμε ότι η αγάπη είναι ένα όμορφο συναίσθημα,μπορεί να έχει αποδέκτες τους πάντες από ανθρώπους μέχρι ζώα,πράγματα, κ.λ.π.
Γενικά τα περισσότερα συναισθήματα,έχουν το λεγόμενο"πάρε δώσε "ο έρωτας τι έχει;
Αν σε αγαπά ή δεν σε αγαπά κάποιος πιστεύω ότι δεν σε πολύ νοιάζει αν εσύ είσαι ερωτευμένος και ο άλλος είναι αλλού, εσύ τι κάνεις;
Υπάρχει φάρμακο;
Εδώ τα πράγματα αλλάζουν,δεν υπάρχει υποχρεωτικά το "πάρε-δώσε",εδώ ούτε οι προχωρημένοι εγκεφαλικά μπορούν να να σε βοηθήσουν.
Οι μόνοι που αρπάζουν την ευκαιρία για να ανοίξουν το μαγαζί τους,είναι οι ψυχίατροι-ψυχολόγοι με τα γνωστά ηρεμιστικά,και συνεδρίες.

Πάντως ο έρωτας είναι το μοναδικό συναίσθημα που φέρνει τα πάνω κάτω.
Αν και είναι είδος ανεπάρκειας,αν και η ύπαρξη του καθοδηγεί το άτομο, να καταλάβει το νόημα της ζωής,εάν σε ένα άτομο δεν του συμβεί,τι ήρθε στη γη,είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ.-

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007

Ο ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΣ ΠΟΘΟΣ


Σκέψη μου σαν θηρίο αδάμαστο,τρέχει και που τρέχει,μα φυσικά στα όμορφα,γιατί η
μνήμη, σαν απλή συνεργάτης της σκέψης, αρέσκεται να της ξετυλίγει,τις γλυκές στιγμές,τις ανοικτές αγκαλιές,τα καλοσυνάτα λόγια,τις τρυφερές ματιές.

Και ενώ η ανθρώπινη φύση είναι πλασμένη για τα όμορφα,δυστυχώς ο ανεκπλήρωτος
πόθος,όποιος και να είναι αυτός,φέρνει την ανισορροπία.

Πολλές φορές, μας έτυχε να ακούσομε να λένε "μα για αυτόν μιλάς,μα αυτός είναι ανισόρροπος".

Τελικά πρέπει να είσαι Θεός,για να έχεις ισορροπία στην ζωή σου;

Για μένα που είμαι μια απλή θνητή,και πιστεύω και στην δύναμη του θεού, αλλά και ότι ο άνθρωπος διαθέτει τεράστια δύναμη,"το θέλω" που χαλά την ισορροπία μας θα πρέπει να διεκδικείται,είτε σε προσωπικό,είτε σε οικογενειακό,είτε σε επαγγελματικό επίπεδο.

Αυτό που λέγεται "κάνε αυτό που θες " είναι ευλογία,είναι ευχή,στα δικά μου αυτιά δεν έχει ηχήσει πιο μελωδική λέξη.Είναι ένα δώρο από το άπειρο και μένα κάποιοι αγαπημένοι μου το έδωσαν.

Η Ζωή μπορεί να έχει την δική της ανηφόρα,αλλά όταν στα αυτιά σου κελαηδούν αυτοί οι υπέροχοι ήχοι " εσύ τι θες, κάνε το" βρίσκεις την ισορροπία σου .

Αλλά και αν σε σένα δεν στο πουν,βρες το κουράγιο,κάνε το θέλω σου,μη φοβηθείς, γιατί μόνο έτσι θα βρεις την ισορροπία σου.
Μπορεί και η απάθεια σου να τους, βολεύει....

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2007

Η ΣΙΩΠΗ ΒΟΗΘΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Κάποτε γνώρισα κάποιο, ο οποίος ήταν αρκετά εργασιομανής ,παιδί από καλή οικογένεια, φαινόταν τίμιος, και πολλοί θα τον ήθελαν να τον έχουν ή μη τι άλλο γνωστό.
Το όνομά του σε τοπικό επίπεδο έπαιζε καλά
Είχε ήθος και για κάποιο που δεν κατέχει το επάγγελμα του ψυχοερευνητή, εύκολα μπορούσε να τον εμπιστευθεί.
Και πραγματικά κάποιοι τον εμπιστεύθηκαν του έδωσαν εργασία στην επιχείρηση τους , να εκτελεί καθήκοντα λογιστή, μια και είχε σπουδάσει οικονομικά.
Εκείνος εργάστηκε αρκετά χρόνια, γνώρισε την επιχείρηση, ανέπτυξε φιλοδοξίες και πεθαίνοντας ο Διευθυντής πήρε την θέση του.
Και σαν διευθυντής,σιγά σιγά αγόραζε μετοχές της επιχείρησης, ώσπου κάποια μέρα,έγινε τοπικός οικονομικός παράγοντας.

Αλλά το θέμα μας είναι η διαφθορά.Μπορείς να την διακρίνεις;
Το κουβάρι του νήματος είσαι ικανός να το ξετυλίξεις;
Μπορείς να κάνεις κριτική χωρίς να σε διακατέχει η ζήλια;
Μπορείς να πεις το μπράβο χωρίς φθόνο, στον γνωστό που εργάστηκε και έφθασε εκεί που έφθασε;
Που έφτιαξε αυτά που έφτιαξε;
Που έγινε αυτός που έγινε;
Το πρώτο που αβασάνιστα θα πεις και είναι στην γλώσσα σου"κομπίνα θα έκανε." Πάντως υπάρχει μεγάλη διαφθορά και σε τοπικό επίπεδο, ας είμαστε ειλικρινείς.
Και το λεω εγώ που έμαθα να τα λεω έξω από τα δόντια.

Το να καταγγείλουμε την παρανομία δεν θα μας πουν "ρουφιάνους" αυτή η καραμέλα να σταματήσει.
Κάποιους του τοπικού συστήματος τους αρέσει να την αναμασάνε ,το να λες την αλήθεια, είναι μια γροθιά σε αυτούς ,που θέλουν να το παίζουν εξουσία,και εσύ, πάντα
ο κακομοίρης, γιατί εσύ όταν λες την αλήθεια είσαι ο "ρουφιάνος" σε αυτούς όλα επιτρέπονται να παρανομούν, να εκβιάζουν, να σου πίνουν με το καλαμάκι το αίμα σου .
Πάντως συμβουλή μου είναι να μη σιωπάς, να φωνάζεις και ας είσαι μόνος,και ας σε περιθωριοποιήσει το σύστημα. Μη τους ακούς, φράξε τα αυτιά σου, δείξε τους ότι δεν τους φοβάσαι και ότι δεν είναι παραπάνω από σένα είναι οι διεφθαρμένοι του συστήματος, είναι κάτω από σένα, είσαι εσύ ο δυνατός και ζητούν την στηριχθούν από σένα τον δυνατό.
Έχουμε ευθύνη όλοι, γιατί γνωρίζουμε, βλέπουμε και δεν μιλούμε.
Η λέξη "σιώπα" πρέπει να πάψει να είναι το Ευαγγέλιο μας, η διαφθορά πρέπει να εξαφανιστεί από μας, το οφείλουμε στα παιδιά μας.
Οι περισσότεροι πολίτες της πόλης μας είναι άνθρωποι με ήθος, έχουν σημαία την ελευθερία της έκφρασης, ας απορρίψουν αυτούς που θέλουν συνένοχους στην διαφθορά προσπαθώντας με οποιανδήποτε μη νόμιμο τρόπο να τους επιβάλλουν την σιωπή.