Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2007

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΑΔΙΚΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ


Λένε ότι δικαιοσύνη - αδικία είναι δίδυμες αδελφές.
Εγώ θα έλεγα ότι όχι δεν είναι αδελφές,αλλά σύζυγος και ερωμένη.
Η ύπαρξη της μιας θάνατος της άλλης.

Και οι δυο υπαρκτές,δυναμικές, οπλισμένες με διαφορετικά όπλα.

Η μια σου προσφέρει ειρήνη, γαλήνη ευτυχία, η άλλη πίκρα, εκδίκηση, φουρτούνα
στην ψυχή, και γενικά στη ζωή σου.
Μέσα στον καθένα μας κατοικούν και οι δύο.
Στο χέρι μας είναι ποια θα διαλέξουμε να συνυπάρχουμε.

Ποια θα έχουμε για οδηγό μας,γιατί και οι δύο μαζί,θα βουλιάξουν το καράβι της προσωπικότητάς μας.
Το δικό μου καράβι έχει επιλέξει την Δικαιοσύνη,την αδικία δεν την ανέχομαι ούτε να την πράττω ούτε οι άλλοι να μου την επιβάλλουν.

Γιατί αλήθεια είναι,ότι όταν αδικούμαστε κάποιος άλλος μας το επιβάλλει.

Ήταν άδικο....ήταν άδικο....αυτή η λέξη συχνά ηχεί στα αυτιά μας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που η ίδια η κοινωνία απαιτεί και πολλές φορές,με τα μέσα που διαθέτει,προσπαθεί να μας καθοδηγήσει στην απονομή της.
Σε κανένα δεν δόθηκε εξουσιοδότηση να αδικεί,ο καθένας μας θα πρέπει να γνωρίζει που είναι τα όρια του, η υπέρβαση αυτών, γίνετε καταπάτηση των δικαιωμάτων του άλλου.

Την μάντρα αφού γουστάρει να την εφαρμόσει στο εαυτό του,αυτόν μπορεί να τον διαχειριστεί όπως τον βολεύει.

Θυμώνω όταν νοιώθω την αδικία .
Και τις περισσότερες φορές στον αδύνατο ,σε εκείνο που δεν διαθέτει τα μέσα για να αντισταθεί.
Προτιμώ να λέω τα πράγματα έξω από τα δόντια,παρά να είμαι απαθής στα δρώμενα,
και να επιλέγω την περιβόητη μούγκα.
Δεν αφήνω περιθώρια στον εαυτό μου να αρχειοθετήσει την αδικία,δεν μου ταιριάζει,
Μα είναι δυνατόν εμείς που πιστεύουμε στην Δικαιοσύνη να μην προσπερνάμε την
λάσπη,και να ψάχνουμε να ισορροπήσουμε κάποιους οι οποίοι όψιμα αντιλήφθηκαν ότι έχουν απέναντι τον καθρέπτη και τους ψήλωσε και νομίζουν ότι είναι ψηλοί;

Το τίποτα είναι τίποτα.
Ποτέ δεν θα γίνει κάτι, και να γίνει είναι προσωρινά,στο πρώτο αεράκι θα σκορπίσει.
Το φάρμακο είναι ένα.Άδειασμα από το μυαλό μας αυτών που μας αδίκησαν στο καλάθι των αχρήστων.

Στη σκέψη μας θα πρέπει να χορεύουν μόνο αυτοί που μας ευεργέτησαν και έτσι η κάθε μέρα θα γίνει παράδεισος για μας.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

η δικαιοσυνη και η αδικία ειναι ζαχαρη και το ξινό,ναι μεν διαφέρουν αλλα συνυπάρχουν και δίνουν άλλη γευση. Μασ γλυκανει η ζαχαρη και να την μιράσουμε και να την τρώμε, αλλα που και που τρωσ και κατι ξινό.ασχέτοσ που δεν το θεσ.και τοτε τα πραγματα αλλαζοθν και αρχίζεισ και μοιράζεισ και εσυ το ξίνο,ξσεχνόντασ την γλυκια γεύση τησ ζαχαρησ.