Σώστε το Ακρωτήρι

Πηγή:Χανιώτικα Νέα

Του Σ. ΧΑΙΡΕΤΗ Ειλικρινά ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω το γεγονός ότι στην Ελλάδα τα Μοναστήρια έχουν τεράστιες εκτάσεις από την Τουρκοκρατία. Πάντοτε αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν π.χ. σχεδόν ολόκληρο το Ακρωτήρι να ανήκει σε δυο Μοναστήρια αλλά και σε όλη σχεδόν την Ελλάδα ο μεγαλύτερος δασικός πλούτος να ανήκει στην ιδιοκτησία της εκκλησίας. Επειδή ο πλουτισμός ήταν έξω από την διδασκαλία του Χριστού που το τονίζει με την κορυφαία φράση του (ο έχων δυο χιτώνες να δώσει τον έναν σε αυτόν που δεν είχε) ποτέ δεν είχα καταλάβει την λογική της ιδιοκτησίας τεράστιων εκτάσεων από ανθρώπους που υποτίθεται υπηρετούν τον Θεό με ταπεινότητα και στερήσεις. Μάλιστα πολλές φορές από μικρός ρωτούσα την μητέρα μου, που με την τρυφερή της αφέλεια μου έλεγε (μην κάνεις παιδί μου αυτές τις ερωτήσεις γιατί είναι αμαρτία). Όμως μεγάλωσα και η απορία μου εξακολουθούσε να μένει αναπάντητη, χωρίς βέβαια να επηρεάζει τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις που δεν τις συνέδεσα ποτέ με αυτούς που ο Χριστός είχε αποκαλέσει εμπόρους της θρησκείας. Όμως πάντοτε αντιδρούσα όταν έβλεπα την κατά την γνώμη μου υπερβολική υποστήριξη οικονομικών συμφερόντων της εκκλησίας απέναντι είτε σε ομάδες ανθρώπων είτε στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Αφορμή παίρνω από την απόφαση που πήρε η Μονή Γουβερνέτου να νοικιάσει μια τεράστια έκταση σε εταιρία, όπου με τις εργασίες που θα κάνει θα αλλοιωθεί δραματικά όλο το φυσικό περιβάλλον του Ακρωτηρίου με καταστροφικές συνέπειες σε όλη την περιοχή. Αυτό ξεσήκωσε όλους τους φορείς της περιοχής, που αντιδρούν στην απόφαση που πήραν (εδώ είναι πλέον ένα μεγάλο θέμα) οι διοικούντες το Μοναστήρι και την τεράστια περιουσία του. Επειδή πολύ φοβάμαι ότι οι αντιδράσεις δύσκολα θα αλλάξουν τις αποφάσεις των μοναχών, αφού πρόκειται για πάρα πολλά χρήματα που θα κερδίσει το μοναστήρι, πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος είναι μέσα από την αλλαγή ενός νομοθετικού πλαισίου που ήταν και είναι κομμένο και ραμμένο στην παντοδυναμία της εκκλησίας. Δεν μπορώ να καταλάβω π.χ. πως γίνεται όταν ο απλός πολίτης κληρονομεί ένα σπιτάκι να πληρώνει φόρο και μάλιστα πολλές φορές δυσβάστακτο και τα μοναστήρια να μην φορολογούνται. Επειδή έχω επισκεφθεί το Μοναστήρι στο Γουβερνέτο και μίλησα με ένα ιερωμένο περίπου 30 χρόνων από την Θεσσαλονίκη και μου έλεγε πως από 18 χρονών μπήκε στην εκκλησία και ουσιαστικά δεν έχει δουλέψει ποτέ στην ζωή του. Αυτός ο άνθρωπος και οι άλλοι ιερωμένοι αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει να διαχειρίζονται αυτή τη τεράστια περιουσία, μόνο και μόνο επειδή αποφάσισαν να υπηρετήσουν τον θεό εκεί. Ειλικρινά πολύ θα ήθελα να γνώριζα το βιογραφικό όλων των ιερωμένων της μονής, όπως επίσης το πως διαχειρίζονται τα έσοδά τους. Γιατί δηλαδή το κράτος να μην τους φορολογεί, είναι δυνατόν άνθρωποι οι οποίοι κάποια στιγμή αποφάσισαν να γίνουν καλόγεροι από την μια στιγμή στην άλλη να διαχειρίζονται τεράστιες περιουσίες. Με ποιά λογική και σε ποιο νόμο όχι της πολιτείας, αλλά των ιερών κανόνων, μπορούν οι εκπρόσωποί Του να μπαίνουν στη λογική της εμπορευματοποίησης οικοπέδων που τους παραχωρήθηκαν από Χριστιανούς που δεν ήθελαν να τα πάρουν οι Τούρκοι. Εδώ χρειάζονται γενναίες πολιτικές αποφάσεις, αλλά και οι βουλευτές να σταθούν δίπλα στον Δήμαρχο Ακρωτηρίου και τους φορείς ώστε να προλάβουν την δραματική αλλοίωση της περιοχής που θα γίνει εάν τελικά επικρατήσει η εμπορική αυτή συμφωνία του Μοναστηριού. Κάπου έχουμε χάσει τον δρόμο μας δυστυχώς και έχουμε ξεχάσει τις βασικές αρχές που μας δίδαξε ο Θεάνθρωπος, Αυτά ας αναλογισθούμε όλοι μας ιδιαίτερα εκείνοι οι οποίοι υποτίθεται ότι τα διδάσκουν καθημερινά. Ας μην ξεχνάμε ότι η σωτηρία του Ακρωτηρίου είναι υπόθεση όλων μας και περιμένω να πάρουν θέση η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και ο Δήμος Χανίων.