Το βιογραφικό ενός αγρότη

Από Αγώνας της Κρήτης την Πέμπτη, 5 Δεκεμβρίου 2013 στις 00:17 πμ |

Αγαπητέ μου συμπολίτη και συνδημότη συγνώμη που πιθανόν να σε ζαλίσω με την παρούσα μου επιστολή που από αγανάχτηση έπιασα το στυλό και τα γράφω και που στην κατηγορία μου είμαι σίγουρος πως υπάρχουν χιλιάδες ομοιοπαθούντες, αλλά από σκελετό της οικονομίας μας επί αιώνες ο αγρότης τα τελευταία τριάντα χρόνια κατάντησε ή μάλλον τον κατάντησαν – οι κύριοι που ψηφίζαμε – τον διακονιάρη – ζητιάνο – της κοινωνίας μας….

Έρχομαι το 1982 μετά από εικοσιπέντε χρόνια απουσίας μου στα ξένα στον τόπο καταγωγής μου Παλιόχωρα Κουντούρα. Ενοικιάζω τρία στρέμματα για θερμοκήπια στη θέση «Μονοβολάκι» από τον πρώην Νομάρχη – και έμπιστο του μακαρίτη πατέρα μου – Δερμιτζάκη Στέλιο. Πήρα – τότε – δάνειο από την Αγροτική γύρω στις 700.000 δρχ. και τα φυτεύω. Φτιάχνοντας από τότε μια «καλύβα» έμεινα  εκεί για δώδεκα χρόνια με την γυναίκα μου και το γιό μου. Εν έτος 1984 περνά πολύ ισχυρή ανεμοθύελλα και μου σηκώνει ολόκληρο θερμοκήπιο , 1 στρέμμα, που είχα μπει ήδη στην παραγωγή με πάνω από 15 τόνους ντομάτες. Το σηκώνει λοιπόν γύρω στα πέντε μέτρα αλλά ξαναπέφτει κάτω καταστρέφοντας μου ολόκληρη την παραγωγή κάνοντάς μου τις ντομάτες «αλοιφή» όμως ήταν τόσο ισχυρή ανεμοθύελλα  που μετά από μένα ανατολικά τα τρία στρέμματα του μακαρίτη – φίλου μου _ Γερωνυμάκη τα ξεπατώνει τελείως και τα πετά στη θέση Γραμμένο περί τα χίλια πεντακόσια μέτρα νοτιοανατολικά από τη θέση τους. Ήταν για μένα η πρώτη σφαλιάρα  σαν παραγωγός.

Το 1986 μετά από δυνατές βροχές το μεγάλο μου θερμοκήπιο – δυτικά- ζωμπρίζοντας γίνεται όλο λάσπη και που είχε μπει στην παραγωγή πάνω από 20 τόνους ντομάτας και που δεν μπορούσε να μπει άνθρωπος μέσα από τις λάσπες. Κατά τύχη έρχεται ο ιδιοκτήτης μου κ. Δερμιτζάκης και μπαίνοντας στην καλύβα μου μου ζητά να του δώσω ντομάτες για το σπίτι του. Του δίνω μια τσάντα και του λέω πήγαινε να κόψεις ο ίδιος. Πάει λοιπόν και με το που μπαίνει στο θερμοκήπιο ακούω να φωνάζει «ΒΟΗΘΕΙΑ». Τρέχω και τι να δω: τον κύριο να κρέμεται από τα σύρματα του θερμοκηπίου που ήταν επάνω του και λασπωμένος μέχρι  τα γόνατα να φωνάζει βοήθεια. Τρέχω τον πιάνω τον ξελασπώνω – καθ’ ότι υπερήλικας από τα τότε γιατί τώρα πρέπει να ξεπερνά τα 100 χρόνια – και τον πηγαίνω στην καλύβα μου όπου τον έπλυνα. Επί δεκαπέντε όμως μέρες είχα να μπω στο θερμοκήπιο από τις λάσπες ακόμα και για βόλτα. Ζημιά λοιπόν και εκεί πάνω από πέντε τόνους ντομάτας. Ζημιές κοντολογίς δηλωμένες, βεβαιωμένες από τη Γεωπονική  Παλαιόχωρας και την Ένωση Αγροτών Κουντούρας, αλλά δεκάρα για τις ζημιές μου, από πουθενά παρά μόνο τα θερμά τους συλλυπητήρια… Όμως τα χρέη μου στην Αγροτική; Χρέη!!! Μη μπορώντας να δώσω δεκάρα για τα χρέη μου!!! Μα το τραγικότερο το παρακάτω. Τέλη Μάρτη του 1985 ευρισκόμενος εγώ στη λαική αγορά της Αθήνας μου έρχεται είδηση πως πήγε η γυναίκα μου Παναγιώτα να κλείσει το παράθυρο του θερμοκηπίου και ενώ ήταν στον 7^ο μήνα της εγκυμοσύνης της σπάνε τα υγρά μέσα της και πέφτει στο χωράφι σε σημείο αναισθησίας. Τρέχει ο γιός μου – οχτώ χρονών τότε- και κλαίγοντας τρέχει στους εκλεχτούς μας φίλους Βαρδάκηδες. Τους λέει το μαντάτο, τρέχουν και σηκώνοντας την με προσοχή – σε τιμή τους- την βάνουν σε δικό τους αυτοκίνητο την πάνε στο ιατρείο Παλαιόχωρας και από κει στην Κάντανο και απ’ εκεί με νοσοκομειακό γιατρό και νοσοκόμα την πάνε στην Κλινική Χατζάκη στα Χανιά όπου την κράτησαν για ένα μήνα μέχρι – λέει – να συμπληρώσει  έστω και 8 ημέρες από τον όγδοο μήνα για να της πάρουν με επέμβαση το παιδί. Έτσι και έγινε. Όταν όμως ήρθε η ώρα να της πάρουν  το παιδί μου λέει ο ειδικός γιατρός πως χρειαζόμαστε έξι (6) φιάλες αίμα πριν την εγχείρηση. Φεύγω και πάω στην 115 ΣΜ – που είχα υπηρετήσει- και ας είναι καλά τα παιδιά μα και ο αξιωματικός μου το βρήκαν!!! Κάνουν λοιπόν την επέμβαση με το ηλιοβασίλεμα της βγάζουν το παιδί αλλά κατ’ ευθείαν στην θερμοκοιτίδα. Τηλεφωνώ και κλείνω θέση – με τις υποδείξεις των γιατρών – στην ολυμπιακή αεροπορία και κλείνω θέση τα ξημερώματα για την Αθήνα. Παίρνω λοιπόν την θερμοκοιτίδα με το παιδί τα ξημερώματα και του δίνω για Αθήνα, γραμμή στο Αγλαΐα Κυριακού, το παίρνουν το βάνουν σε ειδικό χώρο (θερμοκοιτίδα) όπου κάθισε για τριάντα εφτά (37) ημέρες στη θερμοκοιτίδα καθ’ ότι ήταν πρόωρο!!! Δοξάζω όμως το Θεό που τα πράγματα πήγαν κατ’ ευχή, αλλά και εδώ η σφαλιάρα στην τσέπη δυνατή από κλινική, γιατρός, νοσοκόμες, φάρμακα, αίματα , νοσήλια εισιτήρια για Αθήνα και εκτός τα πουρμπουάρ βγαλμένα όλα από την τσέπη μου: Αλλά το χρέος στην Αγροτική Τράπεζα χρέος!!! Κατά το 1992-3 με διώχνει ο κ. Δερμιτζάκης και αγοράζω έτοιμα θερμοκήπια τρία στρέμματα από τον Κοπασάκη σε μετρητά σε ιδιοκτησία Σφακιανάκη Ευτύχη. Με τα ενοίκια που και εδώ επλήρωνα – όπως και στον προηγούμενο , με τα νερά τα εργατικά και τις  κατά καιρούς θερμοκηπιακές ζημιές τόσο σε καρπό από αρρώστιες όσο και σε κατασκευές από ανεμοθύελλες δεν περίσσευε δεκάρα για τα χρέη μου. Το 1998 ημέρα Σάββατο πηγαίνοντας στη λαϊκή του Σαββάτου στα Χανιά έχοντας μαζί μου μάνα και κόρη στο φορτηγάκι στο Εθνικό δρόμο Πλατανιά έρχεται κάποιος κύριος με Τογιότα φορτηγό και με 120-130 χιλιόμετρα μου την κοπανάει πίσω και δεξιά και με στροφές και τούμπες το αυτοκίνητό μου χτυπάει στο μπεντένι του δρόμου , σπάει η πόρτα του συνοδηγού και μου πετάει το παιδί μου είκοσι μέτρα σε χωράφι και ήταν θαύμα πως τη βγάλαμε αλλά με μικροεγκεφαλικά τόσο η μάνα όσον και η κόρη. Το αυτοκίνητό μου βέβαια άχρηστο  μα και του άλλου – που με χτύπησε- πήρε φωτιά… Το φορτίο – τότε – όλο άχρηστο, πάνω από 1 τόνο ντομάτες και αγγουράκια δεν πήρα δεκάρα από πουθενά. Η ασφάλεια βέβαια του άλλου – καθ’ ότι υπαίτιος – μου πήρε άλλο μεταχειρισμένο αγροτικό αυτοκίνητο. Το περιστατικό γραμμένο στο Γενικό Νοσοκομείο Χανίων. Δεν πήρα όμως δεκάρα από πουθενά για την υλική ζημιά στις ντομάτες τα αγγουράκια μια και για ψυχική οδύνη!!!

Και έπεται η συνέχεια των τυχερών περιστατικών. Το 2.000 κατά μήνα Μάιο σφοδρή ανεμοθύελλα μου σαρώνει τα τρία μου στρέμματα που είχα αγοράσει από τον Κοπασάκη με ζημιές 70%!! Ασύμφορη η επισκευή τα ξηλώνω και πηγαίνοντας σε δική μου περιουσία στη θέση «Αλιτζερίνου» στο ενάμιση στρέμμα μετά δυσκολίας από την ξυλεία των τριών στρεμμάτων βρίσκω και φτιάχνω θερμοκήπια σε δική μου γη 600 τμ. Το ενάμιση όμως στρεματάκι αρδευόταν αιώνες από τον Πελεκανιώτη ποταμό και από το 1975 παίρνει όλο το νερό του ποταμού σε βάθος 6 χιλιομέτρων ο περιβόητος ΤΟΕΒ Κουντούρας καθιστώντας άνυδρη όλη την Ανατολική όχθη του ποταμού στις εκβολές του – όπου και το θερμοκηπιάκι μου -  άνυδρη ενώ την δυτική ακριβώς απέναντι από το δικό μου σε έκταση περί τα σαράντα στρέμματα και εκτός αναδασμού δεν στερήθηκε ούτε στιγμή το νερό του Πελεκανιώτη. Κάνοντας το θερμοκηπιάκι μου με απανωτές αιτήσεις ζητώ νερό για άρδευση αλλά το αποτέλεσμα μηδέν. Και αναγκάζομαι και παίρνω νερό για άρδευση από απόσταση 1.500 μέτρων από τον Σαρακινιώτη ποταμό με τα τεράστια προβλήματα στην άρδευση και την καλλιέργεια του χωραφιού μου . Υπάρχει η σχετική μου αίτηση πρωτοκολλημένη από το 2005 στον ΤΟΕΒ Κουντούρας. Λεφτά λοιπό και εδώ για λάστιχα άρδευσης συνδετήρες, βάνες και τόσα άλλα και η καλλιέργεια μικρή που δεν περίσσευε ούτε δεκάρα για τραπεζικές υποχρεώσεις. Το 2005 ερχόμενος από τη Λαϊκή της Τετάρτης με τη γυναίκα μου στη θέση Κακόπετρο ερχόμενος κανονικά στην πορεία μου για Παλιόχωρα σε μια στροφή έρχεται μια κυρία «ΟΔΗΓΟΣ» πηγαίνοντας για Χανιά παραβιάζοντας την διπλή γραμμή που είχε στην προεία της προσπερνώντας δύο νταλίκες της «ΜΠΕΡΕΣ ΜΠΕΤΟΝ» και τρείς κούρσες πίσω τους, όλα για Χανιά , και μου την κοπανάει μετωπική, που παρ’ ολίγον να μας σκοτώσει και εμάς μα και η ίδια με το εξάχρονο παιδάκι που είχε στη κούρσα της. Έρχεται επι τόπου ειδικός εκτιμητής κοινής εμπιστοσύνης των δύο ασφαλειών δικός μου και δικός της κάνει την έγγραφη εκτίμηση αξίας οχήματος μου από ζημιά δική της αξία 2.800 ευρώ. Γίνεται το πρώτο δικαστήριο μετά τρία χρόνια και η κυρία δικαστικός δεν μου βγάζει ούτε τα έξοδα του δικηγόρου μου τα 220 ευρώ. Κάνω έφεση και στα εφτά χρόνια δικαστήριο δεν έγινε ακόμη. Μα είναι κράτος αυτό;

Το εν λόγω αυτοκίνητο υπάρχει από τότε στη θέση «ΠΛΑΚΑΚΙ» Κουντούρας αραγμένο. Αναγκάζομαι και με δανεικά από δικού μου και αγοράζω την κλούβα που έχω και σήμερα. Και το κακό και η ατυχία δεν σταματά εδώ.

Φυτεμένο το θερμοκηπιάκι στη θέση «ΑΛΙΤΖΕΡΙΝΟΥ» με ντομάτες εκλεχτής ποιότητας γύρω στα χίλια πεντακόσια φυτά μάτια χίλια φυτά φασολάκι καθιστό πολύ παραγωγικό και είχε εισχωρήσει το φοβερό έντομο «ΤΟΥΤΑ» και πάλευα με φάρμακα μα και φύλλα νάιλον όσο μήκος είχε το θερμοκήπιο που τα φύλλα αυτά τα άλειφα με ειδική κόλλα και ήταν τα νάιλον λούβα από πιασμένο κουνούπι εκτός αυτά που είχαν πιάσει τα φάρμακα. Παίρνω εργάτη ημέρα Παρασκευή να κόψω ντομάτες και φασολάκια για τη Λαϊκή του Σαββάτου και δεν βρίσκω ούτε ένα κιλό  γερή ντομάτα για πούλημα. Ο κήπος πάνω από εφτά (7) τόνους ντομάτας και πάνω απ πεντακόσια (500) κιλά φασολάκια και ανάθεμα το κιλό που πούλησα. Κάνω αίτηση στην Γεωργική υπηρεσία και ήρθαν «ινκόγκνιτο» γεωπόνοι με την προϊσταμένη από Χανιά και μου στείλανε το μαντάτο της καθολικής προσβολής ταχυδρομικώς. Και υπάρχει στο χέρι μου. Όμως και απ’ εκεί δεκάρα αποζημίωση. Ανοίγω τις πόρτες του και πανηγυρίσανε τα γύρω ζωντανά τετράποδα. Έρχεται Αύγουστος του 2010 και δυνατή ανεμοθύελλα μου το κάνει κουρέλι. Κάνω αίτηση στις αρμόδιες υπηρεσίες και έρχεται ειδικός γεωπόνος από Ηράκλειο και διαπιστώνει τη ζημιά χωρίς όμως να πάρω και εδώ δεκάρα. Το εγκαταλείπω για τρία χρόνια – καθ’ ότι κουρέλι. Μετά από τρία χρόνια έρχεται το παιδί μου που επί τρία χρόνια σχεδόν το είχαν πάρει με τα «Stage» στη Νομαρχία μου το σχολάνε και στην απελπισία του ξεκινά να φτιάξει το θερμοκηπιάκι του. Ξεκινά Αύγουστο μήνα από το μηδέν το επισκευάζει με καινούρια νάιλον με καλή ξυλεία με καινούρια δίκτυα άρδευσης με εργατικά με χίλια διακόσια φυτά αγγουράκι εκλεχτής ποιότητας και παραμονή των Χριστουγέννων του 2012 και ενώ θα έμπαινα στην παραγωγή σε μια εβδομάδα κατεβάζει ανεμοστρόβιλο και το ξεθεμελιώνει. Ζημιά κοντολογίς πάνω από 15.000 ευρώ. Κάνω αίτηση στον ΕΛΓΑ την επομένη των Χριστουγέννων αλλά «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Μετά από ενάμιση μήνα έρχεται κάποιος κ. Λουκάς από το ΕΛΓΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ έγραφε και φωτογράφιζε πάνω από μια ώρα που είχαμε πάει μαζί και σαν τελείωσε του ζητώ βεβαίωση για το τι βρήκε και η απάντησή του: θα σου τη στείλω από το Ηράκλειο…. Αν είδατε και σεις που με διαβάσατε είδα και εγώ…. Όχι λοιπόν κύριοι αποζημίωση αλλά ούτε βεβαίωση της ζημιάς. Κατά τα άλλα έρχονται τράπεζα εφορία και θέλουνε λεφτά!!! Μα η Αγροτική τράπεζα κύριοι ιδρύθηκε επί Ελευθερίου Βενιζέλου για το καλό και μόνον του βιοπαλαιστή αγρότη και σήμερα να έχει καταργηθεί πανελλαδικά και να μας φέρουν αυτοί που ψηφίζαμε τα μεγάλα μας αφεντικά της ΤΡΟΙΚΑΣ και ?????

Μα είναι στ’ αλήθεια κράτος αυτό; Έπρεπε λέει να είχε δηλώσει το θερμοκήπιο του τον Απρίλιο μήνα. Μα απαντήσατε μου κύριοι που ψηφίζαμε τι μυαλό έκανε αυτό τον νόμο; Δηλαδή όσα γίνανε μετά – επειδή δεν γνώριζαν τον σχετικό Νόμο ή δεν μπορούσαν σας δουλέψανε και ότι φτιάξανε για να ζήσουν τα φτιάξανε στην περιουσία του Εντογκάν; Αυτό για μένα κύριοι αρμόδιοι είναι «ΞΕΠΕΣΜΟΣ»;

Παράλειψα στην πορεία των γραφτών μου να αναφέρω και άλλες φοβερές ζημιές που υπέστην στην πορεία του αγρότη από το έτος 1982 μέχρι σήμερα. Κατά το έτος 1997 αν θυμάμαι καλά από πυρκαγιά της ΔΕΗ στη θέση «Κοντοκυνήγι» στην πορεία της περί τα δέκαπέντε χιλιόμετρα νότια φλέγεται το πατρικό μου χωριό «ΤΣΑΠΙΑΝΑ» καίγοντάς μου πάνω από τριάντα (30) ρίζες θεόρατες ελιές που τις έκανε στάχτη απειλώντας και τα πατρικά μου σπίτια, χωρίς να πάρω και από κει δεκάρα τόσο εγώ όσον και κανείς από τους ομοιιοπαθόντες. Μα και το επίσης σπουδαίο που παράλειψα αυτό του 2000!! Μετά από μια πρωτοφανή ραγδαία καταιγίδα κινήσανε και οι δυό μας ποταμοί δηλαδή και ο Πελεκανιώτης μα και ο δικός μας ο Σαρακινιώτης με το τραγικό για την περιοχή να ξεπατώσουν τις τσιμεντένιες γέφυρες και στους δύο ποταμούς συν τις άλλες τραγικές αημιές σε πηγάδια, σπίτια, ζώα, κηποχώραφα – που το έχω ακόμη – σπίτι – αποθήκη- στα (20) είκοσι μέτρα απόσταση από την άκρη της όχθης και με την φοβερή πλυμμήρα μου σπάει – καινούρια – κουφώματα από βορά και μπαίνοντας μίσα πάνω απ ένα μέτρο λάσπη σ’ όλο το σπίτι των 60 τ.μ. εκτός τις ζημιές σε όλα μου τα έπιπλα μα και πάνω από είκοσι σακιά λιπάσματος και διάφορα ξύλα θερμοκηπίου τα οποία πέταξε στη θάλασσα . Μου ζήτησαν τη σχετική δήλωσή μου γι’ αυτές τις ζημιές. Την έκανα – την έχω στο χέρι μου – μια δεκάρα αποζημίωσης δεν πήρα ποτέ  από κανένα. Και εδώ με τη συγνώμη σας θ’ αναφερθώ σε «έργο» τεράστιας ευθύνης μα και υπηρεσιακού έργου υψίστης σημασίας, αυτό τον «Βιολογικό Παλαιόχωρας» στη θέση «ΤΡΟΧΑΛΟΥ» επιλεγμένο πριν δεκαπέντε χρόνια από τον σημερινό μα Δήμαρχο και το επιτελείο του τη στιγμή που από πάνω υπάρχουν αιωρούμενα τα γκρεμνά και από την κάτω μεριά εφαπτόμενο τον Σαρακινιώτη ποταμό. Ελάτε κύριοι «αρμόδιοι» πριν την υπογραφή σας και κάνετε τον έλεγχο και τη διαπίστωση για τα γραφόμενά μου… Και όπως αναφέρει ο Συνήγορος του Πολίτη, η επιλογή του χώρου από τον κ. Δήμαρχο απ’ άκρη ως άκρη παράνομη χωρίς μια νόμιμη πράξη επιλογής του χώρου με τις απαραίτητες σχετικές μελέτες!!! Και το τελευταίο μου για το κατάντημα του Αγρότη, σε τιμή μας τη μητέρα του φτωχού αγρότη  ίδρυσε κατά το 1926 περίπου ο αείμνηστος μέγας εθνάρχης μας Ελευθέριος Βενιζέλος – ο Θεός να τον αγιάσει- και την είχε ο κάθε μας αγρότης – μεταξύ αυτών και ο γράφων – σαν αντικούμπι και ευεργέτη, γιατί πράγματι ήταν. Τώρα όμως Αγροτική Τράπεζα σ’ ολόκληρη την Ελλάδα δεν υπ-άρχει και είναι σε τιμή μας για τους άρχοντες που ψηφίζαμε. Τη θέση της την πήρε όχι η Πειραιώς αλλά η «ΤΡΟΙΚΑ» . Τα μεγάλα μας αφεντικά!!! Και εδώ κύριοι τελειώνω για το δράμα ενός αγρότη που επί τριάντα πέντε χρόνια έζησε και τα σχετικά πιστοποιητικά, έγγραφα μα και μάρτυρες είναι στη διάθεσή οιουσδήποτε!!!

Είμαι χρεωμένος στην Αγροτική . Ελάτε όμως κύριοι αξιολογήσετε και εκτιμήσετε τις ζημιές μου μα και του κάθε αγρότη στη δουλειά που κάνει και να ζητήσετε το ποσό που δανείσατε αλλά ούτε δεκάρα παραπάνω σε τόκους και τοκογλυφίες…

Χαίρομαι θαυμάζω μα και λατρεύω κυριολεχτικά τους  δημοσιογράφους που με το θάρρος της ψυχής τους γράφουν κα αναφέρονται στα πανωτόκια μα προπαντός στην σωτηρία της πρώτης κατοικίας. Είστε όλοι σας αξιέπαινοι και άξιοι συγχαρητηρίων, γιατί ενώ οι κύριοι που ζητούν και απαιτούν και την πρώτη κατοικία πετούν παιδιά στον δρόμο που αν τα χρειαστούν για φαντάρους σε πόλεμο θα βάλουν αυτά μπροστά!!!!

Διεκδικήσετε κύριοι το πραγματικό ποσόν δανεισμού, με λογική , ηθική, και τίμια συμπεριφορά και ευκολία για τον δανειστή να τα πάρετε αλλά χωρίς τις τοκογλυφίες.

Μετά τιμής

Θεόδωρος Σπ. Ζουριδάκης