Δύσκολη η διάκριση της νόσου από τη φυσική απώλεια μνήμης
Καθόλου απλή υπόθεση δεν είναι το να διαχωρίσει κανείς τη φυσιολογική αφηρημάδα από την αμφισβητούμενη άνοια και την ήπια άνοια. Τουναντίον, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Υπάρχουν μια σειρά ερωτήσεων και εξετάσεων που χρησιμοποιούνται, αλλά το να εξαγάγει κανείς σίγουρα συμπεράσματα από τα ευρήματά τους είναι δύσκολο.
Για να πάσχει κανείς λ.χ. από νόσο του Αλτσχάιμερ, δεν αρκεί να έχει απώλεια μνήμης και μειωμένη ικανότητα προσοχής. Υπάρχουν και άλλα συμπτώματα που πρέπει να αξιολογηθούν. Δυσκολεύεται να μάθει νέα πράγματα και νέες τεχνικές; Δυσκολεύεται να εκτελέσει απλές δραστηριότητες που τις ξέρει πολύ καλά; Μπορεί να θυμηθεί ονόματα ανθρώπων και χώρων; Μήπως δεν ψάχνει μόνο τα κλειδιά, τα γυαλιά, το στιλό ή το διαβατήριό του, αλλά και τη σωστή λέξη, η οποία συχνά - πυκνά βρίσκεται «στην άκρη της γλώσσας» του, αλλά δεν λέει να βγει; Πιο σημαντικό ακόμα: δυσκολεύεται να προγραμματίσει κάτι και εκνευρίζεται όταν καλείται να οργανώσει ακόμα και την απλούστερη εκδρομή; Είναι συνήθως σε καταθλιπτική διάθεση ή απαθής;
Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν περάσει τα 55 τους και δεν έχουν κάποια απ΄ όλα αυτά τα συμπτώματα. Και μολονότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αυτής της ηλικίας έχουν διαγνωστεί με άνοια, πολλαπλάσιοι είναι αυτοί που δεν έχουν τίποτε άλλο παρά την... καλοήθη αφηρημάδα που επιφέρει ο χρόνος. Μπορούμε άραγε να προλάβουμε το Αλτσχάιμερ και τις άλλες άνοιες;
Για να διατηρήσει κανείς τη νοητική οξύτητά του, ασφαλώς πρέπει να είναι κοινωνικά και σωματικά δραστήριος - και βεβαίως να τρέφεται υγιεινά. Η αρτηριακή του πίεση πρέπει επίσης να είναι φυσιολογική, το ίδιο και τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα του (μία από τις άνοιες, η αγγειακή, σχετίζεται με προβλήματα στην τροφοδοσία του εγκεφάλου με αίμα και την τροφοδοσία αυτή δυσχεραίνουν πίεση και χοληστερόλη). Από εκεί και πέρα, το κλειδί για να αμβλυνθούν στο μέτρο του δυνατού οι συνέπειες της νόσου του Αλτσχάιμερ και των άλλων ανοιών, είναι να γίνει εγκαίρως η διάγνωση και η θεραπεία. Συνεπώς, όποιος έχει αμφιβολίες, δεν πρέπει να καθυστερεί να συμβουλευθεί έναν γιατρό.
© Τhe Τimes,2008
Για να πάσχει κανείς λ.χ. από νόσο του Αλτσχάιμερ, δεν αρκεί να έχει απώλεια μνήμης και μειωμένη ικανότητα προσοχής. Υπάρχουν και άλλα συμπτώματα που πρέπει να αξιολογηθούν. Δυσκολεύεται να μάθει νέα πράγματα και νέες τεχνικές; Δυσκολεύεται να εκτελέσει απλές δραστηριότητες που τις ξέρει πολύ καλά; Μπορεί να θυμηθεί ονόματα ανθρώπων και χώρων; Μήπως δεν ψάχνει μόνο τα κλειδιά, τα γυαλιά, το στιλό ή το διαβατήριό του, αλλά και τη σωστή λέξη, η οποία συχνά - πυκνά βρίσκεται «στην άκρη της γλώσσας» του, αλλά δεν λέει να βγει; Πιο σημαντικό ακόμα: δυσκολεύεται να προγραμματίσει κάτι και εκνευρίζεται όταν καλείται να οργανώσει ακόμα και την απλούστερη εκδρομή; Είναι συνήθως σε καταθλιπτική διάθεση ή απαθής;
Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν περάσει τα 55 τους και δεν έχουν κάποια απ΄ όλα αυτά τα συμπτώματα. Και μολονότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αυτής της ηλικίας έχουν διαγνωστεί με άνοια, πολλαπλάσιοι είναι αυτοί που δεν έχουν τίποτε άλλο παρά την... καλοήθη αφηρημάδα που επιφέρει ο χρόνος. Μπορούμε άραγε να προλάβουμε το Αλτσχάιμερ και τις άλλες άνοιες;
Για να διατηρήσει κανείς τη νοητική οξύτητά του, ασφαλώς πρέπει να είναι κοινωνικά και σωματικά δραστήριος - και βεβαίως να τρέφεται υγιεινά. Η αρτηριακή του πίεση πρέπει επίσης να είναι φυσιολογική, το ίδιο και τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα του (μία από τις άνοιες, η αγγειακή, σχετίζεται με προβλήματα στην τροφοδοσία του εγκεφάλου με αίμα και την τροφοδοσία αυτή δυσχεραίνουν πίεση και χοληστερόλη). Από εκεί και πέρα, το κλειδί για να αμβλυνθούν στο μέτρο του δυνατού οι συνέπειες της νόσου του Αλτσχάιμερ και των άλλων ανοιών, είναι να γίνει εγκαίρως η διάγνωση και η θεραπεία. Συνεπώς, όποιος έχει αμφιβολίες, δεν πρέπει να καθυστερεί να συμβουλευθεί έναν γιατρό.
© Τhe Τimes,2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου